 |
|
|  Τρίτη 15/3
Όσκαρ 2022
Νίκος Καλαϊτζίδης - Ο Έλληνας που διεκδικεί χρυσό αγαλματίδιο
iefimerida.gr
Το όνομα ενός Έλληνα φιγουράρει στη φετινή λίστα με τις υποψηφιότητες για τα βραβεία Όσκαρ, η τελετή απονομής των οποίων θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 27 Μαρτίου στο Dolby Theatre στο Χόλυγουντ.
Ο λόγος για τον Νίκο Καλαϊτζίδη, ο οποίος διεκδικεί το χρυσό αγαλματίδιο στην κατηγορία Καλύτερα Οπτικά Εφέ μαζί με τους Σουέν Γκίλμπεργκ, Μπράιν Γκριλ και Νταν Σάντικ, για τη δουλειά τους στην ταινία που πρωταγωνιστεί ο Ράιαν Ρέινολντς, με τίτλο «Free Guy».
Ο Νίκος Καλαϊτζίδης, ο οποίος κατάγεται από τον Πόντο και την Καλαμάτα, γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη. Μπορεί να μεγάλωσε στις ΗΠΑ, ωστόσο, όταν ήταν μικρός, οι γονείς του τον έστελναν στην Ελλάδα για να δει τον παππού και τη γιαγιά του και για να μάθει ελληνικά, τα οποία όπως εξομολογήθηκε, θα ήθελε να μπορούσε να τα μιλάει καλύτερα.
Η αγάπη του για τη φωτογραφία, τον οδήγησε να γίνει ένας από τους καλύτερους στον τομέα τον οπτικών εφέ και από εκεί και πέρα στο Χόλυγουντ και σε σημαντικές συνεργασίες. Έχει δουλέψει σε περισσότερες από 35 ταινίες μεγάλου μήκους οι περισσότερες από τις οποίες «έσπασαν» ταμεία.
Ο ίδιος, ξεχωρίζει τη συνεργασία του με τον Τζέιμς Κάμερον για την ταινία «Τιτανικός», η οποία έχει γράψει τη δική της ιστορία στον κινηματογράφο, καθώς προτάθηκε για 14 Όσκαρ κερδίζοντας 11 (συμπεριλαμβανομένου αυτού για τα Καλύτερα Οπτικά Εφέ) και σημείωσε τεράστια εισπρακτική επιτυχία. Εκεί ήταν μέλος της ομάδας που επέβλεπε την ανάπτυξη φωτισμού και εφέ για τον ωκεανό.
Ο Νίκος Καλαϊτζίδης εργάζεται ως προϊστάμενος οπτικών εφέ στην εταιρία Digital Domain από το 2014, όπου έπιασε δουλειά το 1995. Η δραστηριότητα του δεν περιορίζεται στον κινηματογράφο, αλλά επεκτείνεται και στον χώρο των διαφημίσεων. Μάλιστα, έχει διακριθεί για τη δουλειά του σε διαφήμιση της Bacardi, κερδίζοντας ένα βραβείο VES από την Εταιρεία Οπτικών Εφέ (Visual Effects Society).
Ο 53χρονος δημιουργός οπτικών εφέ με περισσότερα από 20 χρόνια εμπειρίας, είναι μέλος της Ακαδημίας Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών και ένας από τους μακροχρόνιους ηγέτες οπτικών εφέ της Digital Domain, η οποία επισημαίνει πως «με μάτι (που προσέχει) τις λεπτομέρειες και ικανότητα να λύνει ακόμη και τα πιο απαιτητικά δημιουργικά και τεχνικά εμπόδια, η ηγετική ικανότητα και η εμπειρία του Νίκου αποτυπώνεται χωρίς καμία δυσκολία στην οθόνη».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
