 |
|
|  Κυριακή 20/3
Το CNN ξεχώρισε 2 ελληνικά boutique ξενοδοχεία στη λίστα με τα τοπ που μόλις άνοιξαν
CNN,iefimerida.gr
Δυο ελληνικά ξενοδοχεία βρίσκονται στη λίστα του CNN ανάμεσα στα καλύτερα boutique ξενοδοχεία στον κόσμο, που ανοίγουν μέχρι το τέλος της χρονιάς.
Μικρά, πολυτελή, με συγκεκριμένο χαρακτήρα, τα boutique ξενοδοχεία αποτελούν μία από τις κυρίαρχες τάσεις της ξενοδοχειακής βιομηχανίας. Είτε αποτελεί μια πρόταση διαμονής σε ολοκαίνουργιο κτίριο είτε αφορά ιστορικό κτίριο, που ανακατασκευάζεται ή αναπαλαιώνεται, τα boutique ξενοδοχεία μπορεί να έχουν μικρή δυναμικότητα σε κλίνες, έχουν, ωστόσο, ιδιαίτερο χαρακτήρα και διαφοροποίηση ως προς την αισθητική, τις παροχές και τις υπηρεσίες που προσφέρουν.
Και μπορεί η πανδημία να έχει πληγώσει τον τουρισμό τα τελευταία δύο χρόνια, τα πράγματα φαίνονται ελαφρώς πιο ελπιδοφόρα για το 2022. Σε αυτό ποντάρει το CNN και έφτιαξε μια λίστα με τα καλύτερα νέα boutique ξενοδοχεία που άνοιξαν τις πόρτες τους ή πρόκειται να το κάνουν μέχρι το τέλος του έτους. Μεταξύ αυτών βρίσκονται και δύο ελληνικά.
Xenodocheio Milos, Αθήνα
Με επτά εστιατόρια σε όλο τον κόσμο, το brand εστιατορίων Estiatorio Milos δεν φοβάται να πάει ένα βήμα παραπέρα.
Το πολυτελές ελληνικό εστιατόριο με θαλασσινά μπήκε φέτος σε νέα μονοπάτια με τα εγκαίνια του Xenodoxeion Milos, του πρώτου Gastronomy Boutique ξενοδοχείου στον κόσμο με έμφαση στη μεσογειακή κουζίνα και τα θαλασσινά. Βρίσκεται στην καρδιά του ιστορικού κέντρου της Αθήνας, αποτελείται από 43 δωμάτια και είναι ένας μινιμαλιστικός ναός γαστρονομίας, με θέα στον πευκόφυτο λόφο του Λυκαβηττού και τη νεοκλασική Παλιά Βουλή.
Το νέο boutique ξενοδοχείο έχει την υπογραφή του αρχιτεκτονικού γραφείου Divercity Architects, με έναν σχεδιασμό που αντανακλά την ιστορία και το μεγαλείο της Αθήνας. Συνδυάζοντας την αγνότητα της κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής και τέχνης με τη διαχρονικότητα του Αιγαίου, ο σχεδιασμός και το design ολοκληρώνεται με φυσική ξυλεία, βελούδινη απαλή επίπλωση, ψηλά ταβάνια και κομψά μαρμάρινα μπάνια.
ΟΝ Residence στην Θεσσαλονίκη
To ιστορικό Όλυμπος Νάουσα ετοιμάζεται να ανάψει ξανά τα φώτα του κάπου μέσα στον Απρίλιο με τη Θεσσαλονίκη να υποδέχεται όχι μόνο το θρυλικό εστιατόριο που φέρει τη λάμψη μιας άλλης εποχής, αλλά κι ένα μοναδικό boutique ξενοδοχείο, που επαναπροσδιορίζει τους κανόνες στο luxury hospitality της συμπρωτεύουσας.
Ο λόγος για το ΟΝ Residence, μια πολυαναμενόμενη άφιξη που αποτελεί μια σύμπραξη της TOR Hotel Group και της Grivalia Hospitality, με το art deco interior design του να είναι επιμελημένο από τη Γαλλίδα διακοσμήτρια Fabienne Spahn. Τα αρχιτεκτονικά σχέδια είναι και πάλι της Divercity με τους βραβευμένους αρχιτέκτονες Νικηφορίδης και Cuomo να έχουν αναλάβει την διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου, ενώ το γραφείο του Νίκου Φλετορίδη την εκπόνηση της εφαρμογής της αρχιτεκτονικής μελέτης.
Το ON Residence θα διαθέτει 60 πολυτελή δωμάτια, το κεντρικό εστιατόριο «Όλυμπος Νάουσα» στο ισόγειο μαζί με μια πανέμορφη εσωτερική αυλή, το cocktail μπαρ Tiger Loop, ένα σύγχρονο γυμναστήριο, αλλά και ένα ειδικά διαμορφωμένο mezzanine ιδανικό για επαγγελματικές συναντήσεις και εκδηλώσεις.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
