 |
|
|  Πέμπτη 24/3
16χρονος πιλότος ξεκίνησε από τη Σόφια για να κάνει τον γύρο του κόσμου με ένα μικρό αεροπλάνο
BTA,AΠΕ-ΜΠΕ
Ο Μακ Ράδερφορντ, ένας 16χρονος Βρετανoβέλγος πιλότος, ξεκίνησε την Τετάρτη από το αεροδρόμιο της Σόφιας, στη δυτική Βουλγαρία, την προσπάθειά του να καταρρίψει το παγκόσμιο ρεκόρ Γκίνες ως ο νεότερος άνθρωπος στον κόσμο που κάνει τον γύρο του κόσμου μόνος, με ένα μικρό αεροπλάνο.
Ο νεαρός πιλότος εθεάθη κατά την απογείωση από τη μητέρα του και φίλους του, σπουδαστές της Βουλγαρικής Ακαδημίας Πολεμικής Αεροπορίας Georgi Benkovski, φοιτητές αεροδιαστημικής μηχανικής του Τεχνικού Πανεπιστημίου της Σόφιας, μεταξύ άλλων.
Από την ηλικία των τριών ετών, ο Μακ ήθελε να γίνει πιλότος. Κρίθηκε κατάλληλος να πάρει την άδεια χειριστή αεροσκάφους τον Σεπτέμβριο του 2020, κάτι που τον έκανε τότε τον νεότερο πιλότο στον κόσμο σε ηλικία 15 ετών και δύο μηνών. Ο Μακ έχει πετάξει εκατοντάδες ώρες με τον πατέρα του, ο οποίος είναι επαγγελματίας πιλότος. Οι πτήσεις περιελάμβαναν δύο υπερατλαντικές διελεύσεις.
Από τότε που έγινε πιλότος, σχεδίαζε την σόλο πτήση του σε όλο τον κόσμο. Στο μεταξύ, η αδερφή του Ζάρα έγινε η νεότερη γυναίκα που πέταξε σε όλο τον κόσμο με ένα Shark UL, ένα υπερελαφρύ αεροσκάφος υψηλών επιδόσεων, γεγονός που έδωσε στον Μακ μια επιπλέον ώθηση να ξεκινήσει.
Ο Μακ επέλεξε τη Σόφια για να ξεκινήσει το ταξίδι του, καθώς η βουλγαρική πρωτεύουσα είναι ο τόπος του χορηγού του, της ICDSoft. Ήδη κατευθύνεται στο Κάλιαρι, στο ιταλικό νησί της Σαρδηνίας. Από εκεί θα πετάξει νότια στην Αφρική, θα επισκεφθεί το Κονγκό, τη Μαδαγασκάρη και τον Μαυρίκιο. Στη συνέχεια θα κατευθυνθεί βόρεια προς τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και πιο μακριά στην Ινδία, την Κίνα, τη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία. Από εκεί θα πετάξει στην Αλάσκα και θα συνεχίσει κατά μήκος της δυτικής ακτής της Αμερικής μέχρι το Μεξικό. Μετά θα κατευθυνθεί ξανά προς τα βόρεια κατά μήκος της ανατολικής ακτής προς τον Καναδά, θα διασχίσει τον Ατλαντικό, θα σταματήσει στην Ισλανδία, στο Ηνωμένο Βασίλειο και θα ολοκληρώσει το ταξίδι του στη Σόφια.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
