 |
|
|  Πέμπτη 7/4
Πολιτική κρίση στο Ισραήλ και ο λόγος ειναι απίστευτος
Διαλύεται η κυβέρνηση επειδή πήγαν να βάλουν... δημητριακά με προζύμι στα νοσοκομεία!!!
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Σε περίοδο πολιτικής κρίσης έχει μπει το Ισραήλ, με την αποχώρηση της Ιντίτ Σιλμάν, μιας βουλευτή του δεξιού κόμματος Yamina του Μπένετ, από την κυβέρνηση.
Με την παραίτηση, η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Ναφτάλι Μπένετ χάνει την πλειοψηφία στην Κνεσέτ, καθώς πλέον η ισορροπία δυνάμεων διαμορφώνεται σε 60-60. Εάν κάποιος άλλος βουλευτής αποχωρήσει, τότε η κυβέρνηση θα μπορούσε να πέσει με ενέργειες της αντιπολίτευσης.
Κι αυτό επειδή εάν η αντιπολίτευση αποκτήσει την πλειοψηφία, θα μπορούσε να προσπαθήσει να σχηματίσει κυβέρνηση χωρίς καν να χρειαστεί να πάει σε εκλογές.
Εντύπωση προκαλεί ο λόγος για τον οποίο η Σίλμαν φέρεται ότι προχώρησε στην αποχώρησή της. Η ίδια ανέφερε ότι «δεν άντεχε άλλο» και δεν μπορούσε να συνεχίσει να υπονομεύει την εβραϊκή ταυτότητα του Κράτους του Ισραήλ. Η βουλευτής είχε έντονο καβγά με τον υπουργό Υγείας, σχετικά με το να επιτραπεί το χαμέτζ, δηλαδή δημητριακά με προζύμι, στα νοσοκομεία, την περίοδο του Πάσχα, κάτι που απαγορεύεται από τον εβραϊκό νόμο.
Θετική ήταν η αντίδραση του πρώην πρωθυπoυργού Μπένιαμιν Νετανιάχου, που συνεχάρη τη Σίλμαν για την απόφασή της, «εκ μέρους πολλών πολιτών του Ισραήλ που περίμεναν αυτή τη στιγμή».
Ωστόσο, βουλευτής των εργατικών ανέφερε ότι είναι ξεκάθαρο ότι η διαφωνία για το χαμέτζ δεν ήταν «το πραγματικό πρόβλημα» και πρόσθεσε ότι η κυβέρνηση είναι πάντα προσεκτική σε ζητήματα θρησκείας και κράτους.
Η Σίλμαν, σύμφωνα με άλλες φήμες, φέρεται ότι εγκατέλειψε τον συνασπισμό, επειδή της προτάθηκε θέση σε λίστα εκλογής σε μελλοντικές εκλογές όπως και η θέση του της υπουργού Υγείας αν το κόμμα του Νετανιάχου σχηματίσει με επιτυχία κυβέρνηση.
Στην επιστολή παραίτησής της προς τον πρωθυπουργό, η Σίλμαν υποστήριξε ότι εντάχθηκε στον κυβερνητικό συνασπισμό από γνήσια επιθυμία να λειτουργήσει ενωτικά και με εγγύτητα, στη βάση του κοινού καλού. Ωστόσο άφησε αιχμές για άτομα με θέσεις κλειδιά στον κυβερνητικό συνασπισμό, που πιθανώς «βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά και δεν είναι σε θέση να κάνουν συμβιβασμούς».
Όμως, ανέφερε, οι αξίες της «δεν συνάδουν με την τρέχουσα πραγματικότητα», ενώ κάλεσε το τμήμα της δεξιάς που στηρίζει τον συνασπισμό να παραδεχθεί ότι προσπάθησε και απέτυχε. «Είναι καιρός να επαναπροσδιορίσουμε την πορεία μας και να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε μία εθνική, εβραϊκή, σιωνιστική κυβέρνηση».
Σύμφωνα με Ισραηλινούς δημοσιογράφους, κάποια μέλη του κυβερνητικού συνασπισμού ήταν ενήμερα για την απόφαση εδώ και τουλάχιστον μία εβδομάδα. Ως εκ τούτου, δεν τους ήρθε ως έκπληξη. Μετά την παραίτησή της, η Σίλμαν δέχεται απειλές στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η ασφάλειά της έχει αυξηθεί.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
