 |
|
|  Σάββατο 16/4
Tι εξηγήσεις δίνουν οι επιστήμονες
Μυστήριο με κρούσματα σοβαρής ηπατίτιδας σε μικρά παιδιά σε χώρες της Ευρώπης και στις ΗΠΑ
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Προβληματίζονται οι επιστήμονες διεθνώς για τις ολοένα περισσότερες περιπτώσεις ανεξήγητης έως τώρα σοβαρής ηπατίτιδας (φλεγμονής του ήπατος) σε μικρά παιδιά, οι οποίες έρχονται στο φως σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες (Βρετανία, Ισπανία, Δανία, Ολλανδία) και στις ΗΠΑ. Σχετικές ανακοινώσεις ή προειδοποιήσεις έχουν ήδη εκδώσει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ), τα αμερικανικά και τα ευρωπαϊκά Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νόσων (CDC και ECDC), καθώς και η Υπηρεσία Ασφάλειας Υγείας (HSA) της Βρετανίας.
Η κατάσταση δημιουργεί ανησυχίες στους ειδικούς, καθώς θεωρείται παράξενη η παράλληλη εμφάνιση κρουσμάτων βαριάς παιδικής ηπατίτιδας απροσδιόριστης αιτιολογίας σε τόσες χώρες. Οι ιοί μπορεί να προκαλέσουν ηπατίτιδα, όμως τα υγιή παιδιά σπάνια αρρωσταίνουν και μάλιστα σοβαρά. Αν και μέχρι στιγμής δεν έχει αναφερθεί θάνατος παιδιού από τη μυστηριώδη ηπατίτιδα, αρκετά έχουν εμφανίσει οξεία ηπατική ανεπάρκεια και έχουν χρειαστεί νοσηλεία ή και μεταμόσχευση ήπατος.
Η μέχρι στιγμής επικρατούσα θεωρία -αλλά όχι βεβαιότητα- στην επιστημονική κοινότητα είναι ότι η αιτία βρίσκεται σε κάποιον αδενοϊό (οικογένεια ιών που συνήθως ευθύνεται για κρυολογήματα), καθώς σε πολλά από τα παιδιά που αρρώστησαν, ανιχνεύθηκε τέτοιος ιός. Δεν έχει αποκλειστεί όμως η πιθανότητα να εμπλέκεται και ο κορωνοϊός.
«Πρόκειται για σοβαρό φαινόμενο. Τα παιδιά ήσαν απολύτως υγιή μέχρι πριν μια εβδομάδα. Πάντως τα περισσότερα αναρρώνουν μόνα τους», δήλωσε η παιδίατρος-ηπατολόγος Ντέιρντρε Κέλι του βρετανικού Νοσοκομείου Παίδων του Μπέρμιγχαμ, σύμφωνα με το "Science".
«Η κατάσταση πρέπει να εκληφθεί σοβαρά. Η αύξηση των περιστατικών είναι απρόσμενη και οι συνήθειες αιτίες έχουν αποκλειστεί», αναφέρει σε ανακοίνωση του το Περιφερειακό Γραφείο του ΠΟΥ για την Ευρώπη.
Η πρώτη ανίχνευση περιστατικού έγινε στις 31 Μαρτίου στη Σκωτία σε παιδιά τριών έως πέντε ετών που είχαν εισαχθεί στο νοσοκομείο και διαγνώστηκαν με ηπατίτιδα άγνωστης αιτιολογίας. Στη Σκωτία κάθε χρόνο υπάρχουν το πολύ τέσσερα περιστατικά σοβαρής παιδικής ηπατίτιδας, ενώ φέτος έως τις 12 Απριλίου είχαν ήδη διαγνωστεί 13. Συνολικά σε όλη τη Βρετανία έχουν βρεθεί 74 (περισσότερα από κάθε άλλη χώρα έως τώρα), τα περισσότερα σε παιδιά δύο έως πέντε ετών, με πιο κοινά συμπτώματα τους εμετούς, τους πόνους στην κοιλιά και τον ίκτερο. Άλλα πιθανά συμπτώματα είναι σκουρόχρωμα ούρα, φαγούρα στο δέρμα, ακαμψία στις αρθρώσεις, μυϊκοί πόνοι, πυρετός, λήθαργος, απώλεια όρεξης κ.ά.
Αρχικά έγινε η υπόθεση ότι «ενοχοποιείται» κάποια τοξική ουσία στην τροφή, στα ποτά ή στα παιγνίδια, αλλά πλέον η προσοχή των ειδικών στρέφεται σε κάποιον ιό. Κανένα από τα παιδιά στη Βρετανία ή στην Ισπανία δεν βρέθηκε όμως να έχει μολυνθεί από τους ιούς της ηπατίτιδας Α, Β, C, D ή Ε.
Από την άλλη, μερικά είχαν μολυνθεί από τον κορωνοϊό SARS-CoV-2 τις προηγούμενες εβδομάδες ή μήνες, ενώ κανένα δεν είχε κάνει εμβόλιο κατά της covid-19, συνεπώς αποκλείστηκε η πιθανότητα τα περιστατικά να συνδέονται με παρενέργεια του εμβολίου. Περίπου τα μισά άρρωστα παιδιά βρέθηκαν να έχουν αδενοϊό, μια κατηγορία ιών που προκαλεί εμετούς, διάρροια, επιπεφυκίτιδα και συμπτώματα κρυολογήματος, αλλά σπανιότατα ηπατίτιδα.
Σύμφωνα με τους ειδικούς στη Σκωτία και τη σχετική δημοσίευση τους στο Eurosurveillance, «οι κυρίαρχες υποθέσεις εστιάζουν στον αδενοϊό: είτε σε μια νέα παραλλαγή με ένα διακριτό κλινικό σύνδρομο είτε σε μια παραλλαγή ρουτίνας που όμως πλήττει πιο σοβαρά τα μικρότερα παιδιά που έχουν χαμηλότερη ανοσιακή άμυνα».
Η απομόνωση των μικρών παιδιών κατά τα lockdown της πανδημίας μπορεί να τα κατέστησε πιο ευάλωτα ανοσολογικά, επειδή δεν εκτέθηκαν στη συνήθη ποικιλία ιών, μεταξύ των οποίων στους αδενοϊούς. «Βλέπουμε μια έξαρση στις τυπικές παιδικές ιογενείς λοιμώξεις, καθώς τα παιδιά βγαίνουν από το lockdown, καθώς και μια έξαρση στις λοιμώξεις από αδενοϊό, αλλά δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι το ένα προκαλεί το άλλο», δήλωσε ο κλινικός ιολόγος Γουίλ Ίρβινγκ του βρετανικού Πανεπιστημίου του Νότιγχαμ.
Οι επιστήμονες συνεχίζουν να μελετούν το ζήτημα, χωρίς να αποκλείουν είτε την εμπλοκή μιας άγνωστης έως τώρα τοξίνης, είτε την πιθανότητα να πρόκειται για επιπλοκή τής μακρόχρονης covid-19. Θεωρείται πιθανό, σύμφωνα με τον επιδημιολόγο Τζιμ ΜακΜέναμιν του Οργανισμού Δημόσιας Υγείας της Σκωτίας, ότι δεν έχουν όλες οι περιπτώσεις την ίδια αιτία.
Στις ΗΠΑ, όπου ερευνώνται εννέα τέτοια περιστατικά ηπατίτιδας στην Αλαμπάμα σε παιδιά ενός έως έξι ετών, σε όλα έχει επίσης βρεθεί κάποιος αδενοϊός, με πιο συχνό το στέλεχος 41, που όμως συνήθως προκαλεί γαστρεντερίτιδα και όχι ηπατίτιδα. Εκπρόσωπος του CDC δήλωσε ότι το Κέντρο «εργάζεται σε συνεργασία με τα υπουργεία υγείας των πολιτειών, για να δει αν υπάρχουν άλλες περιπτώσεις στις ΗΠΑ και τι μπορεί να τις προκαλεί».
Στην Ισπανία οι αρχές ανέφεραν στις 13 Απριλίου τον εντοπισμό τριών σοβαρών κρουσμάτων σε παιδιά 2 έως 13 ετών σε διαφορετικές περιοχές (Μαδρίτη, Αραγωνία, Καστίλλη-Λα Μάντσα), ενώ παιδίατροι σε Ολλανδία και Δανία ανέφεραν επίσης παρόμοιες περιπτώσεις βαριάς παιδικής ηπατίτιδας που χρειάζονται και μεταμόσχευση ήπατος.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
