 |
|
|  Τρίτη 26/4
Μαφιόζικη εκτέλεση στα Δερβενοχώρια Βοιωτίας
Θύμα 55χρονος γνωστός κακοποιός,που πυροβολήθηκε με καλάσνικοφ,μπροστα σε συγγενείς και φίλους
AΠΕ-ΜΠΕ
Την χαλάρωση των εορτών του Πάσχα εκμεταλλεύτηκαν οι εκτελεστές του 55χρονου Γιάννη Σκαφτούρου για να τον δολοφονήσουν, την Δευτέρα στα Δερβενοχώρια.
Όπως αναφέρουν πληροφορίες από αστυνομικές πηγές και το περιβάλλον του θύματος, ο Σκαφτούρος φοβόταν πως ήταν στόχος, για αυτό κυκλοφορούσε ελάχιστα στην Αττική και πάντα με την συνοδεία συνεργών του για προστασία. Λόγω του Πάσχα όμως, είχε πάει στο πατρικό του στα Σκούρτα Βοιωτίας προκειμένου να γιορτάσει με την μητέρα του και συγγενείς, κάτι που γνώριζαν ελάχιστα άτομα και τα μέτρα προστασίας του ήταν χαλαρά.
Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία, οι δράστες ήταν τέσσερα άτομα που επέβαιναν σε δύο μοτοσικλέτες. Σταμάτησαν κοντά στο σπίτι και δύο, που φορούσαν κράνη, μπήκαν στην αυλή του σπιτιού, όπου βρισκόταν ο Σκαφτούρος με περίπου 10 συγγενείς και φίλους και πυροβόλησαν πολλές φορές με καλάσνικοφ. Από τις σφαίρες τραυματίστηκε θανάσιμα ο 55χρονος, ενώ τραυματίστηκαν ελαφρά 22χρονη κόρη του και ο 45χρονος συμπέθερος του.
Στον τόπο του εγκλήματος, ο οποίος έχει αποκλειστεί και γίνεται έρευνα, μέχρι πριν από λίγο είχαν βρεθεί πάνω από 15 κάλυκες από καλάσνικοφ, αλλά και ένας κάλυκας των 9 χιλιοστών.
Οι αξιωματικοί της Ασφάλειας αποδίδουν την δολοφονία σε συμβόλαιο θανάτου, που εκτελέστηκε στο πλαίσιο του πολέμου, που εδώ και καιρό βρίσκεται σε εξέλιξη στον χώρο της νύχτας, ο οποίος απαριθμεί πολλά θύματα μεταξύ των ηγετικών στελεχών της λεγόμενης ελληνικής μαφίας.
Ο Γιάννης Σκαφτούρος θεωρείται ένας από τους τελευταίους «παλιούς» της "Greek Mafia", με βαρύ βιογραφικό, καθώς έχει απασχολήσει τις αρχές για σοβαρά αδικήματα, όπως για εμπλοκή σε ανθρωποκτονία, στην απαγωγή του εφοπλιστή Περικλή Παναγόπουλου, ενώ το όνομα του συμπεριλαμβανόταν σε δικογραφίες με ηγετικά στελέχη των συμμοριών της νύχτας, για εκβιάσεις, εμπρησμούς και άλλα σοβαρά αδικήματα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
