 |
|
|  Tετάρτη 4/5
Δίκη Ντεπ - Χερντ
Σοκ από τις σκηνές άγριας σεξουαλικής βίας που περιέγραψε η ηθοποιός στην ψυχολόγο της
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Αίσθηση έχουν προκαλέσει οι αποκαλύψεις που έκανε στο δικαστήριο η πρώτη μάρτυρας που κάλεσε στο εδώλιο η νομική ομάδα της Άμπερ Χερντ, καθώς συνεχίζεται η δικαστική διαμάχη του Τζόνι Ντεπ και της πρώην συζύγου του, μετά τη μήνυση που κατέθεσε ο σταρ στην 36χρονη για συκοφαντική δυσφήμιση.
Καθώς η Δρ. Ντον Χιουζ, που ασκεί το επάγγελμα της δικαστικής ψυχολόγου στη Νέα Υόρκη, περιέγραφε ενώπιον του δικαστηρίου τις σοκαριστικές εμπειρίες σεξουαλικής βίας που η Χερντ ισχυρίζεται ότι βίωσε στα χέρια του Ντεπ, η πρωταγωνίστρια του Aquaman έδειχνε ιδιαίτερα συναισθηματικά φορτισμένη, και κάποιες στιγμές ήταν έτοιμη να βάλει τα κλάματα.
Η Χιουζ, που ειδικεύεται στην ενδοοικογενειακή βία, εξήγησε στο δικαστήριο ότι οι γυναίκες σε κακοποιητικές σχέσεις αρχικά εμπλέκονται σε αυτές για τους σωστούς λόγους, όμως σταδιακά ο σύντροφός τους αποκαλύπτει ένα άλλο πρόσωπο.
Σε αντίθεση με όσα κατέθεσε πριν από λίγες μέρες στη δίκη η ψυχολόγος της πλευράς του Ντεπ, η οποία δεν διέγνωσε μετατραυματική διαταραχή στην ηθοποιό εξετάζοντάς τη, η Χιουζ είπε στο δικαστήριο ότι η Χερντ υποφέρει πράγματι από PTSD, η αιτία του οποίου είναι η ενδοοικογενειακή βία που υπέστη από τον σύντροφό της, τον Τζόνι Ντεπ.
Η Δρ. Χιουζ μοιράστηκε με το δικαστήριο τις σκηνές άγριας σεξουαλικής βίας που της περιέγραψε η ηθοποιός, με θύτη τον πρώην άνδρα της. Συγκεκριμένα, είπε ότι όταν ο Ντεπ «ήταν μεθυσμένος ή φτιαγμένος από ναρκωτικά, πετούσε τη Χερντ στο κρεβάτι, της έσκιζε το νυχτικό και προσπαθούσε να κάνει σεξ μαζί της». «Την εξανάγκαζε να του κάνει στοματικό σεξ όταν ήταν θυμωμένος. Αυτές δεν ήταν τρυφερές στιγμές, ήταν στιγμές επιβολής», είπε χαρακτηριστικά. Σε μια άλλη περίπτωση, αφού ο Ντεπ κατηγόρησε μια άλλη γυναίκα ότι «την έπεφτε» στη Χερντ, στη συνέχεια υπέβαλε τη σύντροφό του σε «σωματική έρευνα», σύμφωνα με τη Δρ. Χιουζ. Είπε ότι «έψαχνε για ναρκωτικά», προσθέτοντας ότι ο σταρ πίστευε ότι ήταν «αποδεκτό να σκίζει το νυχτικό της και να βάζει τα δάχτυλά του στον κόλπο της ψάχνοντας για κοκαϊνη».
Μια άλλη φορά ο Ντεπ «είχε βάλει τα δάχτυλά του στον κόλπο της Χερντ» και άρχισε να τη γραπώνει βίαια ενώ βρίσκονταν μαζί στην ντουλάπα.
Ένα από τα χειρότερα επεισόδια ήταν εκείνο στην Αυστραλία, κατά το οποίο σημειώθηκε και το τραυματισμός του δαχτύλου του Ντεπ πάνω στον καυγά με τη Χερντ. Σε εκείνο το επεισόδιο, η Χερντ ισχυρίζεται ότι ο Ντεπ έβαλε ένα μπουκάλι μέσα στο σώμα της. Όπως κατέθεσε η Δρ. Χιουζ, πάντα με βάση όσα της είπε η ηθοποιός, όταν «τη χτυπούσε και της έσφιγγε τον λαιμό, λέγοντας ότι τη μισεί και θέλει να τη σκοτώσει» η κυρία Χερντ είχε «βγει» από το σώμα της και το μόνο πράγμα που σκεφτόταν ήταν «Θεέ μου, ελπίζω να μην είναι το σπασμένο (μπουκάλι)».
Η πρώην σύζυγος του Ντεπ είχε περιγράψει στη ψυχολόγο της και σκηνές κατά τις οποίες ο μεθυσμένος Ντεπ έριχνε στο κρεβάτι την 36χρονη προσπαθώντας να κάνει σεξ μαζί της, αλλά δεν τα κατάφερνε. «Εάν δεν μπορούσε να αποδώσει θύμωνε ακόμα περισσότερο μαζί της και την κατηγορούσε», ανέφερε χαρακτηριστικά η ψυχολόγος.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
