 |
|
|  Παρασκευή 13/5
Aγνοούμενοι και τραυματίες απο μεγάλη έκρηξη σε χημικό εργοστάσιο στην Σλοβενία
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Αγωνία επικρατεί για αγνοούμενους μετά την έκρηξη σε χημικό εργοστάσιο στη Σλοβενία, ενώ οι τραυματισμένοι εργάτες φτάνουν τους 20 εκ των οποίων δυο σοβαρά, σύμφωνα με τη διεύθυνση του εργοστασίου και τις υπηρεσίες πρώτων βοηθειών.
Το ατύχημα σημειώθηκε εγκαταστάσεις του ομίλου Melamin που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης Κοτσέβιε (νοτιοανατολικά), 60 χλμ. από τη σλοβενική πρωτεύουσα Λιουμπλιάνα.
«Μια δεξαμενή εξερράγη» για αδιευκρίνιστο λόγο, εξήγησε ο αρχηγός της πυροσβεστικής Λέον Μπέχιν, όταν ρωτήθηκε από τα μέσα ενημέρωσης.
«Δεν έχουμε νέα από αρκετούς ανθρώπους», δήλωσε ο διευθυντής του εργοστασίου Σρέκο Στέφανιτς, διευκρινίζοντας ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν απασχολούνταν στο εργοστάσιο.
Επρόκειτο για τέσσερις παρόχους υπηρεσιών, σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων STA και την ιστοσελίδα 24ur.
Επίσης, 20 εργάτες τραυματίστηκαν, δύο εκ των οποίων φέρουν βαριά εγκαύματα και διακομίσθηκαν με ελικόπτερο στην πρωτεύουσα, σύμφωνα με ανακοίνωση του νοσοκομείου στο οποίο εισήχθησαν.
Οι τοπικές αρχές ζήτησαν από τους κατοίκους που βρίσκονται σε περίμετρο 500 μέτρων γύρω από το εργοστάσιο να μην βγουν από τα σπίτια τους και να κλείσουν τα παράθυρά τους λόγω του φόβου τοξικών αναθυμιάσεων.
«Το ατύχημα δεν είχε σημαντική αρνητική επίπτωση στο περιβάλλον», δήλωσε στα μέσα ενημέρωσης ο δήμαρχος του Κοτσέβιε, Βλαντίμιρ Πρέμπιλιτς.
Ο κεντρικός δρόμος έκλεισε για την κυκλοφορία λόγω της επέμβασης των πυροσβεστών που είπαν ότι κατάφεραν να περιορίσουν τη φωτιά.
Φωτογραφίες έδειχναν στήλες μαύρου καπνού να βγαίνουν από το εργοστάσιο, το οποίο παρασκευάζει ρητίνες για χαρτί, για τον τομέα της κατασκευής, για ξύλο, βαφές καθώς και διακοσμητικά χαρτιά που δίνονται στη βιομηχανία επίπλων.
Το εργοστάσιο ιδρύθηκε το 1954 και απασχολεί σχεδόν 200 εργαζόμενους.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
