 |
|
|  Σάββατο 14/5
Ινδοί έκαναν μήνυση στον γιο τους γιατί δεν τους χάρισε... εγγόνι και ζητούν αποζημίωση
flashnews.gr,iefimerida.gr
Στα δικαστήρια προσφεύγει ένα ζευγάρι συνταξιούχων Ινδών ζητώντας αποζημίωση από το γιο τους, καθώς ισχυρίζονται ότι η αποτυχία του να τους χαρίσει έναν εγγονό, τους προκάλεσε «ψυχική οδύνη» -
Ο 61χρονος Σαζνίβ Πρασάντ και η 57χρονη σύζυγός του Σαντάνα, κατέθεσαν μήνυση κατά του γιου τους Σρέι Σαγκάρ και της συζύγου του Σουμπχαγκί, οι οποίοι παντρεύτηκαν το 2016. Ο γάμος ήταν από συνοικέσιο και μάλιστα τους έστειλαν στην Ταϊλάνδη για μήνα του μέλιτος προκειμένου να αποκτήσουν έναν κληρονόμο, σύμφωνα με τον Σαζνίβ.
Όπως υποστηρίζουν οι δύο γονείς, το ζευγάρι έχει περιθώριο ενός έτους για να αποκτήσει παιδί διαφορετικά θα πρέπει να καταβάλει αποζημίωση 650.000 δολαρίων στους γονείς του γαμπρού. Μάλιστα, όπως λέει ο Σαζνίβ, ξόδεψαν όλες τις οικονομίες τους για τον γιο τους, στέλνοντάς τον στις ΗΠΑ το 2006 για να λάβει εκπαίδευση πιλότου με κόστος 65.000 δολάρια. Επέστρεψε τελικά στην Ινδία το 2007, αλλά έχασε τη δουλειά του και η οικογένειά του έπρεπε να τον στηρίζει οικονομικά για περισσότερο από δύο χρόνια, αναφέρουν οι Times of India. Όπως λένε οι γονείς του, πλήρωσαν επίσης για την γαμήλια δεξίωση σε ξενοδοχείο πέντε αστέρων αλλά και ένα πολυτελές αυτοκίνητο αξίας 80.000 δολαρίων.
«Θάψαμε τα όνειρά μας για να τον μεγαλώσουμε» δήλωσε ο Σαζνίβ στην εφημερίδα The National World. «Είναι το όνειρο κάθε γονέα να γίνει παππούς και γιαγιά. Περιμέναμε χρόνια για να αποκτήσουμε εγγόνι. Προσπαθούσαμε να πείσουμε το γιο μας και τη σύζυγό του, αλλά δεν έδωσαν καμία σημασία στα αιτήματά μας. Είμαστε συντετριμμένοι που θα πεθάνουμε χωρίς να δούμε ένα εγγόνι».
Στην μήνυσή του ο Σαζνίβ έγραψε επίσης: «Ο γιος μου είναι παντρεμένος εδώ και 6 χρόνια, αλλά εξακολουθούν να μην σχεδιάζουν να κάνουν μωρό. Τουλάχιστον εάν είχαμε έναν εγγονό να περνάμε χρόνο μαζί του, ο πόνος μας θα γινόταν υποφερτός. Έπρεπε επίσης, να πάρουμε δάνειο για να χτίσουμε το σπίτι μας και τώρα περνάμε πολλές οικονομικές δυσκολίες. Και ψυχικά είμαστε αρκετά διαταραγμένοι επειδή ζούμε μόνοι μας».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
