Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Δευτέρα 6/6

Μόργκαν Φρίμαν

Πώς βίωσε τον ρατσισμό στο Χόλιγουντ - «Μερικούς ρόλους τους πήρα μόνο και μόνο γιατί είμαι μαύρος»



Bild,protothema.gr

Έχει υποδυθεί, μεταξύ άλλων, τον Θεό και τον πρόεδρο των ΗΠΑ. Ο διάσημος Αμερικανός ηθοποιός και σκηνοθέτης, Μόργκαν Φρίμαν, είναι ένας από τους μεγάλους σταρ του Χόλιγουντ εδώ και δεκαετίες. Έχει ήδη στη φαρέτρα του πέντε Όσκαρ, πέντε Χρυσές Σφαίρες και πολλά άλλα βραβεία για τις ταινίες του. Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Bild», ο 85χρονος ηθοποιός μιλά για τις εμπειρίες του από τις συνολικά 100 ταινίες στις οποίες έχει παίξει μέχρι τώρα αλλά και για τον ρατσισμό στο Xόλιγουντ. Αν και έχει κάνει μία μεγάλη περιουσία, όπως υποστηρίζει, «δεν χρειάζεται να ζει σε μια τεράστια έπαυλη με πέντε μπάνια, αυτό είναι χαζό». Η περιουσία του υπολογίζεται σε 200 εκατομμύρια δολάρια, λατρεύει τη φύση και δεν του αρέσει η χλιδή. Στην πολιτεία του Μισισιπή, έχει φτιάξει ένα ράντσο σε ένα αγρόκτημα που κάποτε ανήκε στους γονείς του, και όπως λέει στη γερμανική εφημερίδα, έχει πολλά άλογα και αποικίες μελισσών». Για τα φετινά του γενέθλια, την 1η Ιουνίου έσβησε 85 κεράκια, πήγε για ιστιοπλοΐα με την οικογένεια και τους φίλους του. «Γιορτάσαμε με τον παραδοσιακό τρόπο, με την οικογένεια και λίγους φίλους και απολαύσαμε το ηλιοβασίλεμα», υποστηρίζει στην εφημερίδα «Bild». Στη διάρκεια της συνέντευξης, παραδέχτηκε ότι στην καριέρα του βίωσε τον ρατσισμό. Σε μία ταινία, κλήθηκε να υποδυθεί έναν ραδιοφωνικό παραγωγό. Οι λευκοί συνάδελφοί του θα ενσάρκωναν τον ρόλο του επιστήμονα. Όταν ρώτησε αν θα μπορούσε να πάρει κι αυτός έναν τέτοιο ρόλο, έχασε τη δουλειά στην ταινία. «Με είδαν ξαφνικά ως πρόβλημα και πολύ επαναστάτη», όπως επισημαίνει. Επιπλέον, όπως παραδέχεται, υπήρξαν ταινίες στις οποίες έπαιξε μόνο και μόνο λόγω του χρώματος του δέρματός του. «Πήρα τον ρόλο μόνο και μόνο γιατί οι δημιουργοί της ταινίας ήθελαν να είναι πολιτικά ορθοί και χρειάζονταν έναν μαύρο ηθοποιό», παραπονιέται ο 85χρονος Φρίμαν προσθέτοντας: «Θα έπρεπε να είχα αρνηθεί τότε». Ο Φρίμαν έχει επίσης τη δική του άποψη για τον ρόλο του στο «Deep Impact» του 1998, όπου υποδυόταν τον πλανητάρχη. «Δεν υποδύθηκα το ρόλο ενός μαύρου προέδρου. Έπαιξα το ρόλο ενός προέδρου που είναι μαύρος», όπως λέει υπογραμμίζοντας ότι είναι μία μικρή αλλά λεπτή διαφορά. Ωστόσο, ο διάσημος ηθοποιός έχει τη δική του οπτική για το θέμα του ρατσισμού. Πιστεύει ότι ο ρατσισμός δεν θα ήταν τόσο μεγάλο πρόβλημα αν δεν μιλούσαν για αυτόν όλη την ώρα. Πιστεύει ότι οι μαύροι δεν θα πρέπει να έχουν ειδική αλλά κανονική μεταχείριση.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία