 |
|
|  Πέμπτη 9/6
Ανοίγει ο δρόμος για την απελευθέρωση απο το Ιράν δύο ελληνικών τάνκερ
Ελληνικό δικαστήριο ανέτρεψε την υπέρ τών ΗΠΑ απόφαση για κατάσχεση του φορτίου ιρανικού δεξαμενόπλοιου ανοιχτά της Εύβοιας
Reuters,iefimerida.gr
Δικαστήριο ανέτρεψε την απόφαση με την οποία είχε διαταχθεί η κατάσχεση του φορτίου ιρανικού πετρελαίου που μετέφερε το δεξαμενόπλοιο Lana (πρώην Pegas) ανοιχτά της Εύβοιας.
Την είδηση μεταδίδει το Reuters, γράφοντας:
«Ελληνικό δικαστήριο ανέτρεψε την Τετάρτη προηγούμενη δικαστική απόφαση που επέτρεψε την κατάσχεση από τις Ηνωμένες Πολιτείες μέρους του φορτίου ιρανικού πετρελαίου ενός δεξαμενόπλοιου υπό ιρανική σημαία στα ανοικτά των ελληνικών ακτών, δήλωσαν τρεις πηγές που γνωρίζουν το θέμα.
Το περιστατικό είχε οδηγήσει σε οργισμένη αντίδραση από το Ιράν, με τις ιρανικές δυνάμεις να κατάσχουν τον περασμένο μήνα δύο ελληνικά δεξαμενόπλοια στον Κόλπο, αφού η Τεχεράνη προειδοποίησε ότι θα λάβει «τιμωρητικά μέτρα» κατά της Αθήνας.
Το Ιράν είχε επίσης ασκήσει έφεση κατά της αρχικής δικαστικής απόφασης, δήλωσε μια νομική πηγή, η οποία αρνήθηκε να κατονομαστεί.
«Η προσφυγή για την ανατροπή της απόφασης έγινε δεκτή από το δικαστήριο», δήλωσε η πηγή. «Θα είναι δύσκολο να ανατραπεί αυτή (η απόφαση του εφετείου)».
Δεν ήταν άμεσα σαφές εάν η αμερικανική ή η ελληνική κυβέρνηση θα προσβάλουν την απόφαση, η οποία εκδόθηκε στο Εφετείο της περιοχής της Χαλκίδας.
Το αποτέλεσμα της έφεσης δεν έχει ακόμη δημοσιοποιηθεί.
Η Ελλάδα είχε χαρακτηρίσει «πειρατεία» την κατάληψη των δύο ελληνικών δεξαμενόπλοιων από το Ιράν στον Κόλπο.
Η υπόθεση προέκυψε όταν οι ελληνικές αρχές τον Απρίλιο δέσμευσαν το υπό ιρανική σημαία Lana, πρώην Pegas, με 19 μέλη ρωσικού πληρώματος στο πλοίο, κοντά στις ακτές της νότιας Εύβοιας λόγω των κυρώσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το πλοίο απελευθερώθηκε σύντομα λόγω επιπλοκών σχετικά με την ιδιοκτησία του. Τον Μάιο οι Ηνωμένες Πολιτείες κατάσχεσαν μέρος του ιρανικού φορτίου πετρελαίου που κρατούσαν στο πλοίο και το μετέφεραν σε άλλο πλοίο, μετά την αρχική απόφαση του ελληνικού δικαστηρίου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
