 |
|
|  Παρασκευή 17/6
UNICEF
Πάνω από 40 εκατομμύρια παιδιά ξεριζωμένα σε όλο τον κόσμο
AΠΕ-ΜΠΕ
Περισσότερα παιδιά από οποτεδήποτε άλλοτε μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου είχαν ξεριζωθεί για να σωθούν από ένοπλες συρράξεις, βίαια επεισόδια και άλλες κρίσεις στα τέλη του 2021, υπογραμμίζει ανακοίνωση Τύπου που δημοσιοποιεί σήμερα το Ταμείο των Ηνωμένων Εθνών για την Παιδική Ηλικία (UNICEF) από τη Νέα Υόρκη.
Σύμφωνα με τα δεδομένα της υπηρεσίας του ΟΗΕ για τα παιδιά, κάπου 36,5 εκατομμύρια ανήλικα ήταν αναγκασμένα να ζουν μακριά από το σπίτι τους στα τέλη της περασμένης χρονιάς, 2,2 εκατ. περισσότερα απ’ ό,τι το 2020. Πιο συγκεκριμένα, 13,7 εκατ. ήταν προσφυγόπουλα ή εκκρεμούσε να τους δοθεί άσυλο και 22,8 εκατ. ήταν εσωτερικά εκτοπισμένα, εξηγείται στην ανακοίνωση.
Το θλιβερό ρεκόρ οφείλεται ιδίως στις ένοπλες συρράξεις, όπως αυτές στο Αφγανιστάν και στην Υεμένη, τονίζει η UNICEF, ενώ άλλα 7,3 εκατ. παιδιά έμειναν άστεγα πέρυσι εξαιτίας φυσικών καταστροφών.
Η UNICEF καλεί τις κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο να ενισχύσουν την προστασία των προσφύγων και των μεταναστών, ειδικά των ανηλίκων.
Καθώς οι αριθμοί αυτοί ανάγονται στα τέλη της περασμένης χρονιάς, δεν συμπεριλαμβάνουν τα παιδιά από την Ουκρανία που έμειναν άστεγα ή αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους εξαιτίας της εισβολής του στρατού της Ρωσίας.
Υπολογίζονται ότι 2 εκατ. παιδιά μετατράπηκαν σε πρόσφυγες και άλλα 3 εκατ. εκτοπίστηκαν μέσα στη χώρα τους αφότου άρχισε ο πόλεμος πριν από σχεδόν τέσσερις μήνες, την 24η Φεβρουαρίου.
Παιδιά εκτοπίζονται εξαιτίας ακραίων καιρικών φαινομένων, όπως η ξηρασία στο Κέρας της Αφρικής, ή οι πλημμύρες στην Ινδία, στο Μπανγκλαντές, στη Νότια Αφρική.
Πάνω από το ένα τρίτο των παιδιών που έχουν ξεριζωθεί ζουν στην υποσαχάρια Αφρική (3,9 εκατ., το 36%), το ένα τέταρτο στην Ευρώπη και στην κεντρική Ασία (2,6 εκατ., το 25%) και πάνω από το ένα στα δέκα (1,4 εκατ., το 13%) στη Μέση Ανατολή και στη βόρεια Αφρική, διευκρινίζεται στην ανακοίνωση της UNICEF.
Σχεδόν τα δύο τρίτα των παιδιών τα οποία ζουν στην προσφυγιά πηγαίνουν σχολείο, όμως το ίδιο ισχύει μόλις για το ένα τρίτο των εφήβων, τονίζει.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
