 |
|
|  Κυριακή 19/6
Προεδρικό ατύχημα
Ο Μπάιντεν έπεσε από το ποδήλατό του, αλλά είναι καλά στην υγεία του
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, 79 ετών, έπεσε από το σταματημένο ποδήλατό του το πρωί τού Σαββάτου, στο Ντέλαγουερ όπου περνάει το Σαββατοκύριακό του, όμως σηκώθηκε πολύ γρήγορα και διαβεβαίωσε ότι είναι «καλά».
Γύρω στις 9.40 το πρωί, ενώ έκανε βόλτα με το ποδήλατο στο Ρίχομποθ Μπιτς, μια παραλιακή κωμόπολη όπου έχει μια έπαυλη με θέα στον ωκεανό, ο Μπάιντεν έπεσε, σύμφωνα με μια δημοσιογράφο που είναι διαπιστευμένη στον Λευκό Οίκο. Ο Αμερικανός πρόεδρος προσπάθησε να σταματήσει για να μιλήσει με περαστικούς και με τους δημοσιογράφους που τον περίμεναν αλλά δυσκολεύτηκε να κατεβάσει το πόδι του από το πετάλι και έπεσε πλαγίως, ενώ το ποδήλατο ήταν ακινητοποιημένο.
Αμέσως τον περικύκλωσαν οι άνδρες της ασφάλειάς του, όμως εκείνος σηκώθηκε πολύ γρήγορα. Όταν τον ρώτησαν πώς αισθάνεται, απάντησε «είμαι καλά».
Ο Μπάιντεν φορούσε σορτσάκι, μπλε αθλητικά παπούτσια, ποδηλατικό κράνος και γάντια. Στο βίντεο που έδωσε στη δημοσιότητα η δημοσιογράφος δεν φαίνεται να έχει τραυματιστεί από την πτώση.
Στη συνέχεια, ο Μπάιντεν μίλησε για περίπου 5 λεπτά με τους περαστικούς και με τους δημοσιογράφους, ανέβηκε ξανά στο ποδήλατο και έφυγε.
Στη βόλτα αυτή τον συνόδευε η σύζυγός του Τζιλ, η οποία ωστόσο δεν είδε την πτώση, καθώς είχε συνεχίσει την πορεία της.
Η υγεία όλων των Αμερικανών προέδρων παρακολουθείται στενά, όμως του Μπάιντεν ακόμη περισσότερο, λόγω της ηλικίας του. Τον Νοέμβριο του 2020, ο Μπάιντεν, που είχε εκλεγεί πρόεδρος αλλά δεν είχε αναλάβει ακόμη τα καθήκοντά του, έσπασε το πόδι του ενώ έπαιζε με ένα από τα σκυλιά του, τον Μέιτζορ. Έναν χρόνο αργότερα, τον Νοέμβριο του 2021, ο γιατρός του ανέφερε ότι η υγεία του είναι καλή και ότι είναι απόλυτα ικανός να ασκεί τα καθήκοντά του.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
