 |
|
|  Τρίτη 5/7
ΣΙΛΒΙΝΑ ΜΠΑΤΑΚΙΣ
Ποια είναι η Eλληνίδα που αναλαμβάνει… τσαρίνα τής οικονομίας τής Αργεντινής
newmoney.gr,protothema.gr
Η οικονομολόγος Σιλβίνα Μπατάκις, πρώην υπουργός Οικονομίας της
επαρχίας του Μπουένος Άιρες και μέλος του περονιστικού
(κεντροαριστερού) ρεύματος, διορίστηκε νέα υπουργός Οικονομίας της
Αργεντινής, μετά την απροσδόκητη παραίτηση του Μαρτίν Γκουσμάν.
Ο Αργεντινός πρόεδρος Αλμπέρτο Φερνάντες χαρακτήρισε την ελληνικής
καταγωγής Μπατάκις «φημισμένη οικονομολόγο», την ώρα που τα διεθνή
ειδησεογραφικά πρακτορεία δίνουν έμφαση στις απόψεις της για την
οικονομία χρησιμοποιώντας επιθετικούς προσδιορισμούς όπως «ετερόδοξη»
(Reuters) και «αριστερή» (Bloomberg).
Η Μπατάκις γεννήθηκε στο Ρίο Γκράντε, στη Γη του Πυρός, σπούδασε
οικονομικά Εθνικό Πανεπιστήμιο της Λα Πλάτα από το οποίο αποφοίτησε το
1993. Στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στα δημόσια οικονομικά
και στην περιβαλλοντική οικονομία στο Πανεπιστήμιο του York.
Στη χώρα της είναι γνωστή ως «η Ελληνίδα» (La Griega), είναι οπαδός
της Μπόκα Τζούνιορς και έχει έναν γιο. Έζησε σε πολλές πόλεις μεταξύ
των οποίων οι Río Gallegos, Rafaela, Taco Pozo (Chaco) και της La
Plata, μιας πόλης που θεωρεί πατρίδα της.
Ως υπουργός Οικονομίας στην επαρχία του Μπουένος Άιρες (2011 – 2015),
η Μπατάκς προχώρησε σε μία φορολογική μεταρρύθμιση η οποία είχε ως
αποτέλεσμα την αύξηση των εσόδων από τη φορολογία, αλλά επικρίθηκε
έντονα από την τότε πρόεδρο Κριστίνα Φερνάντες ντε Κίρχνερ.
Το 2015, κατά τη διάρκεια προεκλογικής περιόδου, ο Ντανιέλ Σιόλι,
πρώην κυβερνήτης του Μπουένος Άιρες είχε ορίσει την Μπατάκις ως την
«εκλεκτή» του για το υπουργό Οικονομίας. Ο Σιόλι όμως, έχασε τις
εκλογές από τον τον Μαουρίσιο Μάκρι στον δεύτερο γύρο.
Το 2019, η Μπατάκις διορίστηκε Γραμματέας Επαρχιών στο Υπουργείο
Εσωτερικών από τον Πρόεδρο, Αλμπέρτο Φερνάντεζ και τον υπουργό
Εσωτερικών Εντουάρντο ντε Πέδρο. Από τη θέση αυτή, η Μπατάκις ηγήθηκε
των διαπραγματεύσεων για μια νέα δημοσιονομική συναίνεση προκειμένου
να παραχωρηθεί στις 23 επαρχίες της Αργεντινής περαιτέρω οικονομική
αυτονομία και σταθερότητα για το φορολογικό σύστημα της Αργεντινής.
Η Μπατάκις, μία οικονομολόγος ήπιων τόνων και επιλογή-έκπληξη για
πολλούς, κληρονομεί ένα πολύ δύσκολο έργο στο οποίο συμπεριλαμβάνεται
και το πρόγραμμα της Αργεντινής ύψους 44 δισεκατομμυρίων δολαρίων με
το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Η ανακοίνωση από το προεδρικό μέγαρο του Μπουένος Άιρες έδωσε τέλος
στην αγωνία την αβεβαιότητα που πυροδότησε η παραίτηση του Μάρτιν
Γκούζμαν έπειτα από δυόμισι χρόνια στο υπουργείο Οικονομικών.
Ο επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας της χώρας Μιγκέλ Πέσσε επιβεβαίωσε
στο Bloomberg News ότι θα παραμείνει στη θέση του.
Η αντιπρόεδρος Κριστίνα Φερνάντες ντε Κίρχνερ, η οποία ασκεί δημόσια
κριτική στον πρόεδρο και την οικονομική του ομάδα, μίλησε μαζί του
τηλεφωνικά ανέφεραν τοπικά μέσα ενημέρωσης. «Ο διορισμός της Μπατάκις
φαίνεται να σηματοδοτεί ότι η ισορροπία δυνάμεων κλίνει προς την
πλευρά των Κιρχνεριστών», έγραψε ο Ντιέγκο Περέιρα, οικονομολόγος της
JPMorgan Chase & Co., σε ένα σημείωμά του προς τους πελάτες .
«Περιμένουμε μια πιο επεκτατική δημοσιονομική πολιτική και ενδεχομένως
μια επαναδιαπραγμάτευση του προγράμματος του ΔΝΤ».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
