 |
|
|  Τετάρτη 6/7
Δύο μητροκτονίες σε Θεσσαλονίκη και Κρήτη,με δράστες άτομα που φέρεται οτι αντιμετωπίζουν ψυχολογικά προβλήματα...
cretapost.gr,protothema.gr
Δύο μητροκτονίες σημειώθηκαν σε Θεσσαλονίκη και Κρήτη.
Στην υπόθεση της Θεσσαλονίκης, ένας 50χρονος στη Νεάπολη, σκότωσε την 79χρονη μητέρα του, μέσα στο σπίτι όπου έμεναν μαζί!
Μάλιστα, τη σορό της άτυχης γυναίκας βρήκε πέντε ημέρες μετά και ειδικότερα χθες Τρίτη, μέσα στην μπανιέρα του σπιτιού και σε προχωρημένη σήψη, ο άλλος της γιος, 53 ετών.
Όπως προέκυψε, ο 50χρονος παρότι ομολόγησε την πράξη του, δεν θυμόταν απολύτως τίποτα από το έγκλημα που διέπραξε και έτσι ζητήθηκε με εισαγγελική παρέμβαση ο εγκλεισμός του στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης. Δεν είχε καμία μνήμη ως προς το γιατί αλλά και το πότε διέπραξε το αποτρόπαιο έγκλημα.
Σε βάρος του οποίου σχηματίστηκε δικογραφία για ανθρωποκτονία με δόλο και παράνομη οπλοχρησία.
Η άτυχη γυναίκα έφερε βαρύ τραύμα στο λαιμό, πιθανότατα από μαχαίρι.
H σχετική δικογραφία θα υποβληθεί στον αρμόδιο Εισαγγελέα.
Χτύπησε μέχρι θανάτου τη μητέρα του
Tο δευτερο παρόμοιο φονικό έγινε στο Ηράκλειο Κρήτης.
Σύμφωνα με πληροφορίες , όλα συνέβησαν λίγο μετά τις 12.30 μετά τα μεσάνυχτα όταν ο 42χρονος άνδρας – για άγνωστο ακόμα λόγο – πήρε ξύλινες τάβλες από την ντουλάπα και άρχισε να χτυπάει με μανία την 67χρονη μητέρα του.
Η άτυχη γυναίκα ούρλιαζε για βοήθεια με τους ενοίκους να καλούν έντρομοι την αστυνομία.
Άνδρες της Άμεσης Δράστης έσπευσαν στο σημείο. Όταν ο 42χρονος άνοιξε την πόρτα του σπιτιού οι αστυνομικοί βρέθηκαν μπροστά σε μία απίστευτη σκηνή. Αίματα παντού ενώ η άτυχη 67χρονη ήταν στο πάτωμα μέσα σε μία λίμνη αίματος φέροντας πολλαπλά χτυπήματα στο κεφάλι αλλά και σε όλο το υπόλοιπο σώμα της.
Αμέσως συνέλαβαν τον 42χρονο τον οποίο και οδήγησαν στο αστυνομικό τμήμα ενώ σε βάρος του σχηματίζεται δικογραφία για ανθρωποκτονία.
Αξίζει να σημειωθεί πως οι πληροφορίες αναφέρουν πως ο 42χρονος αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
