 |
|
|  Πέμπτη 7/7
Πρώην υπουργός Εξωτερικών τής Αυστρίας έφυγε από τη χώρα επειδή,οπως λέει, φοβάται για τη ζωή της!!!
WP,zougla.gr
Η πρώην υπουργός Εξωτερικών της Αυστρίας, Κάριν Κνάισλ εγκατέλειψε τη χώρα επειδή φοβάται για τη ζωή της, καθώς δέχθηκε απειλές ότι θα την σκοτώσουν. Αυτό ανέφερε η ίδια στον ανταποκριτή της εφημερίδας The Washington Post.
Η Κνάισλ διετέλεσε υπουργός την περίοδο 2017-2019. Το 2018 είχε προσκαλέσει στον γάμο της τον Ρώσο πρόεδρο, Βλαντίμιρ Πούτιν με τον οποίο χόρεψε βαλς μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες. Στην κυβέρνηση, η Κνάισλ εκπροσωπούσε το ακροδεξιό Κόμμα της Ελευθερίας, που τάσσονταν υπέρ της βελτίωσης των σχέσεων με τη Ρωσία.
Το 2021 η πρώην υπουργός, έγινε μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ρωσικής κρατικής εταιρείας Rosneft. Αποχώρησε από το συμβούλιο τον Μάιο του 2022. Λίγο πριν συμβεί αυτό, η Rosneft υπέστη τις κυρώσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Εκτός των άλλων, η Κνάισλ αρθρογραφούσε για το κρατικό τηλεοπτικό κανάλι RT (Russia Today) στο οποίο επίσης έχουν επιβληθεί κυρώσεις.
Στο άρθρο της εφημερίδας The Washington Post, δεν διευκρινίζεται ποιος συγκεκριμένα απειλούσε την Κνάισλ και αν διεξάγεται έρευνα για την εν λόγω υπόθεση. Ο ανταποκριτής της εφημερίδας ήρθε σε επαφή με την υπουργό, όταν ετοίμαζε υλικό για τις σχέσεις Αυστριακών πολιτικών με τη Ρωσία.
Πολλοί από τους Αυστριακούς πολιτικούς αφού ολοκλήρωσαν την πολιτική τους καριέρα ανέλαβαν θέσεις σε διοικητικά συμβούλια ρωσικών εταιρειών, υπενθυμίζει η αμερικανική εφημερίδα. Αυτή τη στιγμή στην Αυστρία βρίσκεται σε εξέλιξη κοινοβουλευτική έρευνα για τις σχέσεις της Βιέννης με τη Μόσχα.
«Η ρωσική επιρροή στην Αυστρία πρέπει να διερευνηθεί διεξοδικά», δήλωσε η βουλευτής της αντιπολίτευσης Στέφανι Κρίσπερ. «Για πολλά χρόνια, οι διασυνδέσεις με τη Μόσχα διαπερνούσαν το πολιτικό μας σύστημα. Τώρα, η οικονομική και πολιτική εξάρτηση από τη Ρωσία έχει γίνει επιτέλους ορατή σε όλους ως απειλή για την ασφάλεια», δήλωσε η ίδια.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
