 |
|
|  Πέμπτη 7/7
Ποτέ δεν ειναι αργά για τους φασίστες!!
Πρώην στρατιωτικοί και αστυνομικοί καταδικάσθηκαν στην Αργεντινή για φρικιαστικά εγκλήματα στη διάρκεια της χούντας
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Η δικαιοσύνη της Αργεντινής καταδίκασε χθες Τετάρτη να εκτίσουν ισόβια κάθειρξη δέκα άλλοτε στρατιωτικούς και αστυνομικούς για εγκλήματα τα οποία είχαν διαπραχθεί την περίοδο της στρατιωτικής δικτατορίας (1976-1983).
Κρίθηκαν ένοχοι στη δίκη τους για δολοφονίες, απαγωγές, βασανισμούς και βιασμούς.
Τα εγκλήματα διαπράχθηκαν στο στρατόπεδο Κάμπο ντε Μάγιο σε βάρος 350 ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων εγκύων και εργαζομένων της γερμανικής πολυεθνικής Mercedes Benz.
Την ανάγνωση της ομόφωνης ετυμηγορίας του δικαστηρίου οι κατηγορούμενοι την παρακολούθησαν μέσω βιντεοδιάσκεψης, ενώ η αίθουσα όπου έλαβε χώρα η ακροαματική διαδικασία ήταν γεμάτη με συγγενείς των θυμάτων και μέλη οργανώσεων υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Από τα 350 θύματα, 14 ήταν έγκυες, τα παιδιά των οποίων εκλάπησαν μετά τη γέννησή τους.
Στην Κάμπο ντε Μάγιο λειτουργούσε μυστικό μαιευτήριο όπου έγκυες που κρατούνταν παράνομα γεννούσαν υπό απάνθρωπες συνθήκες προτού εξαφανιστούν.
Η οργάνωση Γιαγιάδες της Πλατείας Μαΐου υπολογίζει πως κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής χούντας γεννήθηκαν στην αιχμαλωσία 400 παιδιά που δόθηκαν παράνομα σε άλλες οικογένειες.
Εξ αυτών, 130 κατόρθωσαν να βρουν την πραγματική τους ταυτότητα και σε πολλές περιπτώσεις να γνωρίσουν μέλη των οικογενειών τους.
Ο κατάλογος των θυμάτων συμπεριλαμβάνει επίσης αρκετούς εργαζόμενους και συνδικαλιστές εργοστασίων στη βόρεια βιομηχανική ζώνη του Μπουένος Άιρες, όπου λειτουργούσαν εγκαταστάσεις των αυτοκινητοβιομηχανιών Mercedes Benz και Ford.
Η δίκη άρχισε το 2019 και διεξήχθη κατά μεγάλο μέρος της εξ αποστάσεως, λόγω της πανδημίας του νέου κορωνοϊού.
Αρχικά οι κατηγορούμενοι ήταν 22, όμως 2 πέθαναν κατά τη διάρκεια της δίκης. Στην πλειονότητά τους, είχαν ήδη καταδικαστεί σε προηγούμενες δίκες για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Ο στρατηγός ε.α. Σαντιάγο Ριβέρος, 98 ετών, είναι ο πλέον υψηλόβαθμος αξιωματικός που καταδικάστηκε χθες να εκτίσει ισόβια.
Ο Σαντιάγο Ριβέρος είχε καταδικαστεί μόλις τη Δευτέρα σε ισόβια στο πλαίσιο άλλης δίκης, μαζί με ακόμα τρεις στρατιωτικούς, καθώς ενέχονταν στις «πτήσεις του θανάτου»: επρόκειτο για τη ρίψη στη θάλασσα ναρκωμένων πολιτικών κρατούμενων από αεροσκάφη τα οποία απογειώνονταν από το Κάμπο ντε Μάγιο.
Ο πρώην «πρόεδρος» της στρατιωτικής χούντας, ο Ρεϊνάλντο Μπινιόνε, ο οποίος υπήρξε διοικητής του στρατώνα αυτού –πέθανε το 2018–, είχε και αυτός καταδικαστεί για εγκλήματα που διαπράχθηκαν στο Κάμπο ντε Μάγιο.
Αφότου ξανάρχισαν τα χρόνια του 2000 οι δίκες ανθρώπων της χούντας, έπειτα από μια δεκαετία και πλέον πολύ αμφιλεγόμενων μέτρων και νόμων αμνηστίας, απαγγέλθηκαν 278 καταδικαστικές αποφάσεις σε βάρος κάπου 1.070 κατηγορούμενων για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
