Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Κυριακή 10/7

Χιλιάδες διαδηλωτές έξω από τον Λευκό Οίκο ζήτησαν να προστατευθεί το δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση



ΑΠΕ-ΜΠΕ

«Μπάιντεν, ξύπνα!». Χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν μπροστά από τον Λευκό Οίκο χθες Σάββατο για να ζητήσουν από τον Αμερικανό πρόεδρο να υπερασπιστεί σθεναρά το δικαίωμα στην άμβλωση. Φωνάζοντας «το σώμα μου, η επιλογή μου» και «δεν θα πάμε πίσω» οι διαδηλωτές, στην πλειονότητά τους γυναίκες, διέσχισαν του δρόμους της Ουάσινγκτον και έφτασαν μπροστά στον Λευκό Οίκο. Κάποιοι μάλιστα δέθηκαν στα κάγκελα γύρω από το κτίριο. Σύμφωνα με τους διοργανωτές της διαμαρτυρίας, 10.000 άνθρωποι από όλες τις ΗΠΑ συγκεντρώθηκαν στην Ουάσινγκτον. Όμως ο Τζο Μπάιντεν δεν βρισκόταν εκεί, καθώς περνά το Σαββατοκύριακο στο σπίτι του στο Ντέλαγουερ. Αυτό δεν εμπόδισε την 37χρονη Μπέκα, που δεν θέλησε να αποκαλύψει το επώνυμό της, να διανύσει μια απόσταση δύο ωρών με το αυτοκίνητο για να διαδηλώσει. Τι περιμένει από τον 79χρονο πρόεδρο; «Να το διευθετήσει!», απαντά. «Δεν θέλω τον κόσμο στον οποίο ζούσε η γιαγιά μου». «Το διάταγμα που ανακοίνωσε δεν αρκεί», εκτίμησε η Μπέκα αναφερόμενη στο κείμενο που υπέγραψε την Παρασκευή ο Αμερικανός πρόεδρος, το οποίο περιείχε κάποια μέτρα περιορισμένης ισχύος για την πρόσβαση στην άμβλωση. Η Λόρεν Πιρς, 33 ετών, δικηγόρος από το Ντάλας ήταν επίσης μεταξύ των διαδηλωτών και διένυσε 2.100 χιλιόμετρα για να βρεθεί στην Ουάσινγκτον. «Για εμένα δεν αξίζει τίποτε άλλο παρά η μάχη για τον σκοπό αυτό, το θεμελιώδες δικαίωμά μας να έχουμε την αυτονομία του σώματός μας», υπογράμμισε. Η πολιτεία όπου ζει η Πιρς, το Τέξας, είναι μία από τις 10 όπου έχει ήδη απαγορευθεί η άμβλωση. Τουλάχιστον άλλες 12 πολιτείες αναμένεται να πράξουν το ίδιο μετά την ανακοίνωση του Ανώτατου Δικαστηρίου στα τέλη Ιουνίου ότι ανατρέπει την ιστορική του απόφαση του 1973 η οποία θεμελίωνε το δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση σε εθνικό επίπεδο. Μετά την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου, ο Μπάιντεν βρέθηκε αντιμέτωπος με κατηγορίες ότι δεν ενεργεί αρκετά αποφασιστικά για να προστατεύσει το δικαίωμα αυτό των γυναικών. Ο ίδιος απαντά ότι οι εξουσίες του είναι περιορισμένες και ότι ο καλύτερος τρόπος να διασφαλιστεί το δικαίωμα στην άμβλωση, ακόμη και στις συντηρητικές πολιτείες, είναι να υιοθετηθεί ομοσπονδιακή νομοθεσία. Για να γίνει αυτό, εξήγησε ο Μπάιντεν, οι Αμερικανοί θα πρέπει να δώσουν στους Δημοκρατικού μεγάλη πλειοψηφία στις ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία