 |
|
|  Δευτέρα 16/2
----------------------------------------
Ελλάδα/ΕΕ/ΗΠΑ
----------------------------------------
Γ. Βαρουφάκης: Όχι άλλα δάνεια έως ότου υπάρχει σχέδιο ανάπτυξης
----------------------------------------
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ/ΑΘΗΝΑ.-
«Δεν είναι ώρα για παιχνίδια στην Ευρώπη» τονίζει με άρθρο του στην εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς» ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης, υπογραμμίζοντας ότι η ελληνική κυβέρνηση «θα καινοτομήσει και θα απέχει, όποιες και αν είναι οι συνέπειες, από συμφωνίες οι οποίες είναι λάθος για την Ελλάδα και για την Ευρώπη».
Στην αρχή του άρθρου του, ο κ. Βαρουφάκης σημειώνει:
«Σας γράφω αυτό το κομμάτι, στο περιθώριο μιας κρίσιμης διαπραγμάτευσης με τους πιστωτές της χώρας μου, μια διαπραγμάτευση το αποτέλεσμα της οποίας μπορεί να σηματοδοτήσει μια γενιά και ακόμη να αποδειχθεί ένα σημείο καμπής για το ευρωπαϊκό πείραμα της νομισματικής ένωσης στην Ευρώπη».
Ο κ. Βαρουφάκης σημειώνει ότι «οι θεωρητικοί των παιγνίων αναλύουν τις διαπραγματεύσεις σαν να ήταν παιχνίδια που σχετίζονται με εγωιστικούς παίκτες» και απορρίπτει απόψεις αναλυτών που ισχυρίζονται πως μετέρχεται «επινοήσεων, μπλοφών και στρατηγημάτων» για να βελτιώσει την «αδύναμη διαπραγματευτική θέση της Ελλάδος», θεωρώντας «καθαρή τρέλα» το να σκεφτεί κανείς τις τρέχουσες συζητήσεις ως ένα «παιχνίδι διαπραγμάτευσης που κερδίζεται ή χάνεται, μέσα από μπλόφες και τακτικές υπεκφυγής».
Στη συνέχεια, επισημαίνει ότι «το πρόβλημα με τη θεωρία παιγνίων, όπως συνήθιζα να λέω στους μαθητές μου, είναι ότι θεωρείς δεδομένα τα κίνητρα των παικτών. Στο πόκερ ή στο μπλακ τζακ η υπόθεση αυτή είναι προβληματική».
Όπως αναφέρει, «η μεγάλη διαφορά μεταξύ της νέας κυβέρνησης και της προηγούμενης είναι ότι η σημερινή είναι αποφασισμένη να συγκρουστεί με κατεστημένα συμφέροντα, προκειμένου να επανεκκινήσει την Ελλάδα και να κερδίσει την εμπιστοσύνη των εταίρων της» προσθέτοντας:
«Συχνά με ρωτούν: Κι αν ο μόνος τρόπος που μπορείτε να διασφαλίσετε κεφάλαια είναι να περάσετε τις κόκκινες γραμμές σας και να αποδεχθείτε μέτρα που θεωρείτε ότι είναι μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης; Πιστός στην αρχή ότι δεν έχω κανένα δικαίωμα να μπλοφάρω, η απάντησή μου είναι: Οι γραμμές που έχουμε παρουσιάσει ως κόκκινες δεν θα περαστούν. Διαφορετικά, δεν θα είναι πραγματικά κόκκινες, αλλά απλώς μία μπλόφα».
Ο υπουργός Οικονομικών τονίζει ότι η νέα ελληνική κυβέρνηση «θα καινοτομήσει και θα απέχει, όποιες και αν είναι οι συνέπειες, από συμφωνίες οι οποίες είναι λάθος για την Ελλάδα και για την Ευρώπη» και ότι «το παιχνίδι επέκτασης και υποκρισίας, το οποίο ξεκίνησε όταν το δημόσιο χρέος της Ελλάδας έγινε μη εξυπηρετούμενο το 2010, θα τελειώσει. Όχι άλλα δάνεια, όχι έως ότου έχουμε ένα αξιόπιστο σχέδιο για την ανάπτυξη της οικονομίας, προκειμένου να αποπληρώσουμε αυτά τα δάνεια, να βοηθήσουμε τη μεσαία τάξη να σταθεί στα πόδια της και να αντιμετωπίσουμε τη φρικτή ανθρωπιστική κρίση. Όχι άλλα προγράμματα μεταρρυθμίσεων που στοχεύουν σε φτωχούς συνταξιούχους και οικογενειακά φαρμακεία και αφήνουν τη μεγάλης κλίμακας διαφθορά ανέγγιχτη».
Επίσης, υπογραμμίζει ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν ζητά από τους εταίρους μια διέξοδο από την αποπληρωμή των χρεών, αλλά μερικούς μήνες χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, που θα της επιτρέψουν να ξεκινήσει το έργο των μεταρρυθμίσεων που μπορεί να διαχειριστεί και να υποστηρίξει η ελληνική κοινωνία, προκειμένου «να επαναφέρει την ανάπτυξη και να τερματίσει την αδυναμία αποπληρωμής των χρεών».
Ο κ. Βαρουφάκης αναφέρει ότι «κάποιος μπορεί να σκεφτεί ότι αυτή η υποχώρηση από τη θεωρία του παιχνιδιού υπαγορεύεται από κάποια ριζοσπαστική αριστερή ατζέντα. Δεν είναι έτσι. Η σημαντική επιρροή εδώ είναι ο Ιμάνουελ Καντ, ο Γερμανός φιλόσοφος που μας δίδαξε ότι οι ορθολογικοί και οι ελεύθεροι ξεφεύγουν από την αυτοκρατορία της σκοπιμότητας, κάνοντας ό, τι είναι σωστό».
Καταλήγοντας, τονίζει ότι «η Ευρώπη θα ανακτήσει την ψυχή της μόνο όταν ανακτήσει την εμπιστοσύνη των λαών βάζοντας τα συμφέροντά τους στο κέντρο της σκηνής».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
