 |
|
|  Κυριακή 31/7
Ιράκ- Διαδηλωτές κατέλαβαν το κτίριο του Κοινοβουλίου
AΠΕ-ΜΠΕ
Χιλιάδες υποστηρικτές του σιίτη ηγέτη Μοκτάντα Σαντρ εισέβαλαν το Σάββατο στην οχυρωμένη Πράσινη Ζώνη της Βαγδάτης για δεύτερη φορά μέσα σε μια εβδομάδα, κλιμακώνοντας μια πολιτική αντιπαράθεση που πλήττει περισσότερο την χώρα.
Διαδηλωτές που συγκεντρώθηκαν από τον Σαντρ και το κοινωνικοπολιτικό του Κίνημα Σαδριστών γκρέμισαν τσιμεντένια εμπόδια και μπήκαν στην Πράσινη Ζώνη, όπου στεγάζονται κυβερνητικά τμήματα και ξένες αποστολές, προτού εισβάλουν στο κτίριο του Κοινοβουλίου.
«Καλούμε για μια κυβέρνηση απαλλαγμένη από τη διαφθορά... και αυτά είναι τα αιτήματα του λαού», είπε ένας διαδηλωτής, ο οποίος έδωσε το όνομά του ως Αμπού Φοάντ, έξω από το κτίριο ανάμεσα σε πλήθη διαδηλωτών που έφεραν πλακάτ με τη φωτογραφία του Σαντρ και εθνικές σημαίες.
Τουλάχιστον 70 άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων διαδηλωτών και αστυνομικών, τραυματίστηκαν καθώς οι υποστηρικτές του Σαντρ πέταγαν πέτρες και η αστυνομία εκτόξευσε δακρυγόνα και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης, σύμφωνα με αξιωματούχους ασφαλείας και γιατρούς. Κάποιοι από τους τραυματίες τραυματίστηκαν σοβαρά, είπαν.
Το κόμμα του Σαντρ ήρθε πρώτο στις γενικές εκλογές τον περασμένο Οκτώβριο, αλλά απέσυρε τους βουλευτές του όταν δεν κατόρθωσε να σχηματίσει κυβέρνηση που απέκλειε τους σιίτες αντιπάλους του, κυρίως οργανώσεις που υποστηρίζονται από το Ιράν.
Ο Σαντρ έκανε πράξη τις απειλές του ότι θα προκαλέσει λαϊκή αναταραχή εάν το Κοινοβούλιο προσπαθήσει να εγκρίνει μια κυβέρνηση που δεν είναι της αρεσκείας του, λέγοντας ότι αυτή η κυβέρνηση πρέπει να είναι απαλλαγμένη από ξένη επιρροή και τη διαφθορά που μαστίζει το Ιράκ επί δεκαετίες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
