 |
|
|  Δικαστήριο διέγραψε χρέος 322.000ευρώ
Ρόδος - (Δευτ.Ωρα 7-30μμ)
Απόφαση με την οποία διαγράφεται χρέος 322.000 ευρώ εξέδωσε το Ειρηνοδικείο Ρόδου ύστερα από προσφυγή 45χρονης Ροδίτισσας, με βάση το νέο νόμο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά
Πρόκειται για την πρώτη δικαστική απόφαση από το Ειρηνοδικείο της Ρόδου, σύμφωνα με την οποία προβλέπεται τόσο μεγάλη μείωση χρέους, καθώς από τις 442.596 ευρώ της συνολικής οφειλής, η υπόχρεος καλείται να καταβάλει μόλις 121.200 ευρώ και μάλιστα για μέρος το χρεών, έχοντας χρονικό περιθώριο έως τον Ιούλιο του 2014.
Ειδικότερα, σύμφωνα με την αίτηση που κατατέθηκε στο Ειρηνοδικείο της Ρόδου, η 45χρονη δημόσια υπάλληλος είναι διαζευγμένη και μητέρα ενός παιδιού το οποίο σπουδάζει σε άλλη περιοχή της χώρας γεγονός που, όπως αναφέρει στην αίτησή της, σημαίνει ότι υπάρχουν επιπλέον έξοδα για την εκεί διαβίωση του παιδιού και αδυναμία εξόφλησης των δανείων της.
Η 45χρονη έχει υποχρεώσεις σε εννέα τράπεζες της περιοχής, από πιστωτικές κάρτες και από την έκδοση δανείου για την αγορά κατοικίας.
Το συνολικό ποσό των οφειλών της, ανέρχεται σε 442.596 ευρώ, ποσό το οποίο λόγω των μειωμένων μηνιαίων αποδοχών της και των επιπλέον εξόδων που έχει για τις σπουδές του παιδιού της, αδυνατούσε να πληρώσει. Έτσι προσέφυγε δια μέσου του δικηγόρου της στη δικαιοσύνη, προκειμένου να συμπεριληφθεί στο νόμο περί υπερχρεωμένων νοικοκυριών. Η υπόθεση εκδικάστηκε από το Ειρηνοδικείο Ρόδου και την περασμένη εβδομάδα εκδόθηκε η υπ. Αρ. 10/2012 απόφαση με την οποία το δικαστήριο αναγνώρισε τις αντικειμενικές δυσκολίες εξόφλησης των δανείων της 45χρονης. Μάλιστα η δικαστής συνεκτιμώντας όλα τα στοιχεία της υπόθεσης αποφάσισε να προχωρήσει στη διαγραφή οφειλής ύψους 321.800 ευρώ και υποχρεώνει την 45χρονη δημόσια υπάλληλο να καταβάλει προς εξόφληση τμηματικά το συνολικό ποσό των μόλις 121.200 ευρώ. Αξίζει δε να σημειωθεί πως η καταβολή των δόσεων για τις οφειλές που έχει για το στεγαστικό δάνειο, θα αρχίσουν τον Ιούλιο του 2014.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
