 |
|
|  Πέμπτη 25/8
Θεωρείται παρενόχληση...
Κλαμπ στο Σίδνεϊ τής Αυστραλίας απαγορεύει τα... επίμονα βλέμματα
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Νυχτερινό κέντρο διασκέδασης, στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας, απαγορεύει πλέον στους θαμώνες τους να «κοζάρουν». Να στέκονται δηλαδή με ένα ποτό στο μπαρ και να «πολιορκούν» με επίμονα βλέμματα άλλους θαμώνες χωρίς προηγουμένως να έχουν λάβει την συγκατάθεση τους. Όσοι παραβαίνουν τους νέους κανόνες, τους αναλαμβάνει η αστυνομία.
Επίσης, αποθαρρύνει τους ανθρώπους να έρθουν στο κλαμπ εάν ο «μοναδικός τους σκοπός» ήταν να συναντήσουν κάποιον, να φλερτάρουν και να… φύγουν μαζί του για τα περαιτέρω.
Το Club 77 στο Ντάρλινγκχερστ, στην ανατολική πλευρά του Σίδνεϊ, ανακοίνωσε πως το «κοζάρισμα» έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με τη νέα του πολιτική ασφάλειας. Το «κοζάρισμα» θεωρείται πια μια μορφή παρενόχλησης.
Σε μια ανάρτηση στο Instagram , το Club 77 ανακοίνωσε ότι «σερβιτόροι ασφαλείας» με ροζ γιλέκα θα επιβάλουν τους κανόνες κατά των επίμονων βλεμμάτων…
Το Club 77 δηλώνει ότι θέλει να παραμείνει ένας «ασφαλής χώρος» για νέες γυναίκες και άντρες. Αναγκάστηκε να επιβάλλει τους νέους κανόνες του, επειδή πρόσφατα «προσέλκυσε ορισμένους ανθρώπους που δεν συμμερίζονται τις αξίες και την ηθική όσον αφορά την κουλτούρα του club».
Σύμφωνα με τους υπεύθυνους του Club 77 «έχουμε επίσης υποχρέωση να εκπαιδεύσουμε τους νέους θαμώνες του κλαμπ και να τους βοηθήσουμε να κατανοήσουν ποια θεωρείται απαράδεκτη συμπεριφορά εντός του χώρου και στην πίστα».
Το κλαμπ επίσης σημειώνει ότι «το Club 77 δεν είναι το μέρος για να έρθετε εάν ο μοναδικός σας σκοπός είναι να «κοζάρετε».
Προσέθεσε ότι εάν «μπαίνετε μέσα στο club και πλησιάζετε πολλά άτομα ή «καρφώνετε» με ανεπιθύμητα βλέμματα κάποιον ή κάποιαν, θα τραβήξετε την προσοχή της ασφάλειάς μας, η οποία έχει λάβει οδηγίες να σταματάει άμεσα αυτό το είδος συμπεριφοράς. Στην συνέχεια θα αναλαμβάνει η αστυνομία»...
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
