 |
|
|  Δευτέρα 29/8
Κι ομως,υπάρχει Eλληνική παραλία που στη μία άκρη έχει κρύο νερό και στην άλλη καυτό
newsbeast.gr
Κύθνος. Υπάρχει ένας επιπλέον λόγος για πάμε στο πανέμορφο νησί. Όσο και να ταξιδεύεις στην Ελλάδα, πάλι θα βρίσκεσαι μπροστά σε ευχάριστες εκπλήξεις, ειδικά αυτές που αφορούν τις παραλίες. Ό,τι κι αν προτιμάς δε θα δυσκολευτείς να το βρεις στην απέραντη ακτογραμμή της χώρας μας. Μια από αυτές τις παραλίες που μας έχουν κάνει εντύπωση στα ταξίδια μας είναι μια παραλία η οποία στην μία άκρη έχει κρύο νερό και στην άλλη πολύ ζεστό έως και καυτό. Ο λόγος για την παραλία Λουτρά στην Κύθνο. Μια ιδιαίτερη παραλία και φημισμένη στο κοντινό νησί της Αθήνας. Ένα νησί που αξίζει να επισκεφθείς ακόμη και για ένα Σαββατοκύριακο.
Η παραλία Λουτρά στην Κύθνο, λοιπόν, έχει την ιδιαιτερότητα να μπορείς να κάνεις μπάνιο σε δροσερά νερά αλλά και να ξεκουραστείς σε ιαματικά καυτά. Η παραλία βρίσκεται στον ομώνυμο οικισμό και δε θα δυσκολευτείς καθόλου να τον προσεγγίσεις. Εκεί λοιπόν, όταν φτάσεις θα δεις την παραλία με την άμμο και μπορείς να απολαύσεις την σκιά των δέντρων αν δεν έχεις ομπρέλα. Αυτό που κλέβει την παράσταση, όμως, βρίσκεται στην δεξιά άκρη της παραλίας. Στην πραγματικότητα έχει σχηματιστεί από πέτρες μια μικρή φυσική πισίνα όπου το νερό είναι ζεστό και ιαματικό. Προέρχεται από τις ιαματικές πηγές που υπάρχουν στην περιοχή από την αρχαιότητα. Το νερό βγαίνει καυτό και γίνεται ζεστό καθώς ενώνεται με τα νερά της θάλασσας. Η εμπειρία είναι μοναδική και δεν είναι καθόλου τυχαίο που θα δεις ανθρώπους να κάθονται για ώρες μέσα στο νερό και να το απολαμβάνουν.
Η περιοχή, όπως είπαμε, είναι ιδιαίτερα γνωστή ήδη από τα αρχαία χρόνια. Η αξιοποίηση των ιαματικών πηγών είχε αρχίσει ήδη από την εποχή της βασιλείας του Όθωνα όταν διαπιστώθηκαν οι θεραπευτικές ιδιότητες των πηγών και ξεκίνησε η κατασκευή του συγκροτήματος των ιαματικών λουτρών. Το κτήριο θα το δεις ακόμη και σήμερα πάνω ακριβώς από την παραλία. Μια από τις ελληνικές παραλίες που δεν ξεχνάς εύκολα. Το αρχικό κτήριο του υδροθεραπευτηρίου ολοκληρώθηκε το 1857 σε σχέδια του αρχιτέκτονα Κρίστιαν Χάνσεν και του βοηθού του Λορέντ, που ανέλαβε την εκτέλεση. Μερικά μόλις χρόνια αργότερα κατασκευάστηκε το διπλανό κεραμοσκεπές νεοκλασικό κτήριο με σχέδια του Ερνέστου Τσίλερ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
