 |
|
|  Τετάρτη 31/8
Αν ειναι δυνατόν...
BR>
Μοναστήρι στην Φωκίδα,καταγγέλεται οτι προσπαθεί να υφαρπάξει χιλιάδες στρέμματα γής,που ανήκουν σε κατοίκους τής περιοχής
Dorida news,protothema.gr
Ένας «ιερός πόλεμος» έχει ξεσπάσει στην Δωρίδα, ανάμεσα στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κουτσουριώτισσας, τον δήμο Δωρίδας, αλλά και κατοίκους από έξι κοινότητες, για το ιδιοκτησιακό καθεστώς περιουσίας συνολικής έκτασης 32.000 στρεμμάτων.
Oι οι ιδιοκτήτες μεταξύ των οποίων βρίσκεται και ο δήμος Δωρίδας, με ακίνητα και γη, δεν σκοπεύουν να μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια και δηλώνουν έτοιμοι να διεκδικήσουν με κάθε νόμιμο τίτλο και έγγραφο, που έχουν στην κατοχή τους, τα περιουσιακά τους στοιχεία πως χωρίς να γνωρίζουν, όπως αναφέρουν, το πως και το γιατί, έχει βάλει στο “μάτι” και η Ιερά Μονή.
Όπως εξηγεί ο τοπικός δήμαρχος Γιώργος Καπεντζώνης όλα ξεκίνησαν όταν ξαφνικά παρατηρήθηκαν κάποιες μεταγραφές περιουσιών, που ανήκαν στον δήμο και σε κατοίκους, υπέρ της Ιεράς Μονής.
«Yπάρχουν κάποιες διεκδικήσεις από πλευράς Ιεράς Μονής και όχι της Μητρόπολης, για τις οποίες υπάρχουν αμφισβητήσεις ιδιοκτησιών. Οι ιδιοκτησίες αυτές ανήκουν σε κατοίκους, αλλά και στον δήμο. Έχει δημιουργηθεί μεγάλη αναστάτωση εδώ και περίπου ένα χρόνο, που το ανακαλύψαμε γιατί όλα συνέβησαν ξαφνικά», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Μεταξύ των ακινήτων, όπου αμφισβητείται η κυριότητα τους ανήκουν στον δήμο Δωρίδος», σημειώνει ο δήμαρχος και συνεχίζει λέγοντας πως «εμείς σαν δήμος θα κινήσουμε νομικά όλες τις διαδικασίες, όπως και οι κάτοικοι ιδιοκτήτες που θίγονται. Αυτά τα ακίνητα τα διεκδικεί η
Ιερά Μονή. Το θέμα είναι ιδιοκτησιακό, νομικό, θέμα τίτλων στο οποίο ο κάθε ένας θα πρέπει να διεκδικήσει τα δικαιώματα του και τα περιουσιακά του στοιχεία. Αυτό κάνουν όλο αυτό το διάστημα οι κάτοικοι αυτό θα κάνει και o δήμος. Όλα ξεκίνησαν όταν παρατηρήθηκε κάποια μεταγραφή ακινήτων εκ μέρος της Μονής. Εκεί διαπιστώθηκε πως κάποια από τα ακίνητα αυτά ανήκαν σε κατοίκους που είχαν τους τίτλους. Μιλάμε για αποθήκες, αγροτεμάχια
και ίσως και κάποια σπίτια».
Όπως αναφέρει σε δημοσίευμα της η ιστοσελίδα Dorida news, για τα 32.000 στρέμματα «η Ιερά Μονή επικαλείται και παρουσιάζει διάφορους
τίτλους κυρίως από χρυσόβουλα επί τουρκοκρατίας, ενώ οι κάτοικοι επικαλούνται αποφάσεις του Ελληνικού κράτους στα τέλη του 19ου αιώνα όπου οι εκτάσεις είχαν περιέλθει στο ελληνικό δημόσιο και εν συνεχεία σε αυτούς».
Για τον αγώνα τους αυτό στις 22 Αυγούστου ημέρας γιορτής του Μοναστηριού, οι κάτοικοι προχώρησαν σε ειρηνική διαμαρτυρία, έξω από τους χώρους του μετά από κάλεσμα της Επιτροπής Αγώνα που έχουν συστήσει. Εκεί σήκωσαν πανό, ενώ σε ένα από αυτά έγραφαν πως τόσο ο Μητροπολίτης Φωκίδος, Θεόκτιστος όσο και ο Πρωτοσύγκελος Νεκτάριος Μουλατσιώτης, με την καθηγουμένη της Ιεράς Μονής, μοναχή Μαριάμ Σκορδά, είναι ανεπιθύμητοι.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
