 |
|
|  Παρασκευή 16/9
Η «αυτοκτονία» 26χρονου στρατιώτη στην Κύπρο χαραχτηρίσθηκε δολοφονία μετά από 17 χρόνια...
protothema.gr
Το 2005 κάτω από μία γέφυρα στην επαρχία Λεμεσού στη Κύπρο είχε βρεθεί το πτώμα ενός 26χρονου ο οποίος υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία στην Εθνική Φρουρά. Επρόκειτο για τον Θανάση Νικολάου ο οποίος είχε γεννηθεί στην Αυστραλία αλλά επιθυμούσε να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία στη Κύπρο. Η έρευνα που ακολούθησε κατέληξε στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για αυτοκτονία και έτσι η υπόθεση έκλεισε με συνοπτικές διαδικασίες. Η μητέρα του Θανάση, Ανδριανή, ποτέ δεν αποδέχθηκε την εκδοχή της αυτοκτονίας και ζητούσε από τις αστυνομικές αρχές να διερευνήσουν τον θάνατο του γιου της ως δολοφονία. Είχε δηλώσει πως ο Θανάσης Νικολάου στο στρατόπεδο που υπηρετούσε είχε αντιληφθεί πως γινόταν χρήση και διακίνηση ναρκωτικών και κάποιοι θέλησαν να του κλείσουν το στόμα.
Από τότε πέρασαν 17 χρόνια ενώ μεσολάβησαν πολλές έρευνες, ανακρίσεις και ιατροδικαστικές εξετάσεις, ενώ η Κυπριακή Δημοκρατία καταδικάστηκε και από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για πλημμελή εξέταση της υπόθεσης.
Τον Οκτώβριο του 2021 ο γενικός Εισαγγελέας της Κύπρου διόρισε δύο ανεξάρτητους ποινικούς ανακριτές για να ερευνήσουν για ακόμα μία φορά την υπόθεση, αξιοποιώντας στοιχεία που προέκυψαν από εκταφή των οστών του Θανάση Νικολάου. Από την εκταφή διαπιστώθηκε ότι ένα οστό (υοειδές οστό) που βρίσκεται στη βάση του λαιμού ήταν σπασμένο, στοιχείο που οδηγούσε στο συμπέρασμα ότι ο 26χρονος είχε στραγγαλιστεί και στη συνέχεια ο δράστης ή οι δράστες πέταξαν το πτώμα από τη γέφυρα για να φανεί ως αυτοκτονία.
Στο στόμα του Θανάση είχε βρεθεί άμμος παρά το ότι κάτω από τη γέφυρα δεν υπήρχε άμμος. Ωστόσο οι ανακριτές τότε είχαν υποστηρίξει πως είχε βρέξει και κατέβηκε χείμαρρος με αποτέλεσμα να συσσωρευθεί άμμος στο στόμα του θύματος. Στην πραγματικότητα δεν είχε πέσει ούτε σταγόνα βροχής.
Όλα αυτά τα χρόνια η μητέρα του Θανάση βρισκόταν έξω από Προεδρικό Μέγαρο, τα Δικαστήρια, το Γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα, την Αστυνομία, το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Φρουράς και όπου αλλού μπορούσε καλώντας επίμονα τις αρχές να διαλευκάνουν τη δολοφονία του παιδιού της.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
