 |
|
|  Δευτέρα 26/9
Συνταξιούχος ξόδεψε 170.000 ευρώ σε ταξίδια ,αναζητώντας τη ...χειρότερη δημόσια τουαλέτα στον κόσμο
gazzetta.gr,protothema.gr
Αν είχατε 170.000 ευρώ, σίγουρα ένα από αυτά που θα κάνετε θα ήταν πολλά ταξίδια στον κόσμο. Αυτό σκέφτηκε και ο συνταξιούχος Graham Askey, ο οποίος πλέον συστήνεται ως ταξιδιωτικός συγγραφέας και blogger. Μόνο που έβαλε και ένα κίνητρο στα ταξίδια του. Να βρει την χειρότερη δημόσια τουαλέτα στον κόσμο. Κάπως έτσι έγινε και ο «Βασιλιάς της Πορσελάνης», μόνο που στα περισσότερα ευρήματά του, η πορσελάνη απουσιάζει.
Λοιπόν φαίνεται πως τη βρήκε. Η χειρότερη δημόσια τουαλέτα στον κόσμο πιστεύει πως βρίσκεται στο Τατζικιστάν. Την ονόμασαν οι ντόπιοι ως η «τέλεια τρύπα της κόλασης». Πέραν του γεγονότος ότι ουσιαστικά μιλάμε για μια τρύπα, ο Graham λέει πως υπάρχει ο κίνδυνος να πεταχτούν θανατηφόρα φίδια και αρουραίοι.
Η χειρότερη δημόσια τουαλέτα στον κόσμο βρίσκεται στην περιοχή Ayni του Τατζικιστάν, στο δυτικό άκρο του Παμίρ, κοντά στα σύνορα με το Αφγανιστάν. Είναι τόσο άσχημη και αισχρή που οι ντόπιοι αρνούνται να τη χρησιμοποιήσουν εκτός και αν είναι «απόλυτα απελπισμένοι».
Ο Graham επισκέφτηκε εκατοντάδες δημόσιες τουαλέτες σε έξι από τις επτά ηπείρους πριν καταλήξει πως αυτή του Τατζικιστάν ήταν τη χειρότερη από όλες.
Έχει συμπεριλάβει 36 από τις «πιο χάλια» που συνάντησε, στο νέο του βιβλίο «Toilets of the Wild Frontier», το οποίο βρίσκεται ήδη στα ράφια.
Αφού είδε ότι οι αναρτήσεις του προσέλκυσαν κοινό, αποφάσισε να τις συλλέξει όλες μαζί σε ένα βιβλίο.
Μια καλύβα σε ξυλοπόδαρα ύψους 10 μέτρων στην Ινδονησία, βρίσκεται επίσης στη λίστα του, χάρη κυρίως στον «θανατηφόρο» διάδρομό της, όπως άλλωστε και μια ξύλινη καρέκλα με ενσωματωμένο κάθισμα τουαλέτας στο Μπενίν, η οποία, βρίσκεται σε περίοπτη θέση σε μια υπερυψωμένη πλατφόρμα στη μέση του χωριού.
Όταν λέμε δημόσια… εννοούμε δημόσια. Σε βλέπει όλο το χωριό.
Ο συνταξιούχος οικοδόμος ανέπτυξε την περίεργη αυτή εμμονή για τις δημόσιες τουαλέτες, στις πρώτες του διακοπές στο Μαρόκο. Έκτοτε έχει επισκεφθεί 91 χώρες, ταξίδεψε περίπου 75.000 μίλια και ξόδεψε περίπου 150.000£ επισκεπτόμενος ιδιωτικές και δημόσιες τουαλέτες σε όλο τον κόσμο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
