 |
|
|  Tετάρτη 5/10
Οι Ιρανικές Αρχές φέρεται οτι έκλεψαν τη σορό 16χρονης διαδηλώτριας και την έθαψαν κρυφά από την οικογένειά της
BBC Persian,protothema.gr
Οι ιρανικές δυνάμεις ασφαλείας έκλεψαν το σώμα μιας 16χρονης διαδηλώτριας και την έθαψαν κρυφά σε απομακρυσμένο χωριό, όπως ανέφεραν πηγές της οικογενείας της στο BBC Persian.
Η οικογένεια της 16χρονης Nika Shakarami σχεδίαζε να θάψει το κορίτσι τη Δευτέρα, αλλά η σορός της κλάπηκε και θάφτηκε σε ένα χωριό περίπου 40 χιλιόμετρα μακριά, όπως ανέφεραν οι πηγές.
Τα ίχνη της ανήλικης χάθηκαν για 10 ημέρες, μετά από διαδήλωση, στην οποία συμμετείχε στην Τεχεράνη για τον θάνατο της Μαχσά Αμινί, στις 20 Σεπτεμβρίου.
Στο τελευταίο της μήνυμα σε μια φίλη της έλεγε ότι την κυνηγούσαν οι δυνάμεις ασφαλείας, όπως ανέφερε η θεία της στο BBC Persian.
Οι συγγενείς της Nika, βρήκαν τελικά τη σορό της σε νεκροτομείο σε κέντρο κράτησης στην πρωτεύουσα. «Όταν πήγαμε να την αναγνωρίσουμε, δεν μας επέτρεψαν να δούμε το σώμα της, παρά μόνο το πρόσωπό της για λίγα δευτερόλεπτα», είπε η Atash Shakarami, θεία της Nika.
Οι συγγενείς της μετέφεραν τη σορό της στην πατρίδα του πατέρα της, το Χοραμαμπάντ, στα δυτικά της χώρας, την Κυριακή, στα 17α γενέθλιά της. Η οικογένεια, ωστόσο, με την απειλή βίας, συμφώνησε να μην πραγματοποιήσει κηδεία, όμως, οι δυνάμεις ασφαλείας «έκλεψαν» το σώμα της Nika από το Χοραμαμπάντ και το έθαψαν στο χωριό Veysian, όπως είπε μια πηγή.
Εκατοντάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν στο νεκροταφείο της Χοραμαμπάντ και φώναξαν συνθήματα κατά της κυβέρνησης, συμπεριλαμβανομένου του «θάνατος στον δικτάτορα» -μια αναφορά στον ανώτατο ηγέτη Αγιατολάχ Χαμενεΐ.
Η Atash, η οποία ανάρτησε στους λογαριασμούς της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όσα συνέβησαν, συνελήφθη την Κυριακή όταν οι δυνάμεις ασφαλείας εισέβαλαν στο σπίτι της, είπε μια πηγή. Οι δυνάμεις ασφαλείας απείλησαν να σκοτώσουν την Atash εάν κάποιος από την οικογένεια συμμετείχε σε διαδηλώσεις, πρόσθεσε η πηγή.
Οι Αρχές έχουν χρησιμοποιήσει και στο παρελθόν τα πτώματα των διαδηλωτών ως «διαπραγματευτικά χαρτιά» για να φιμώσουν τις οικογένειες των θυμάτων.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
