 |
|
|  Τρίτη 18/10
Πρωτοποριακή ιατρική μέθοδος
Ασθενής έπαιζε σαξόφωνο σε 9ωρη εγχείρηση αφαίρεσης όγκου από τον εγκέφαλό του
CBS,protothema.gr
Ένας μουσικός έπαιζε το σαξόφωνό του, κατά τη διάρκεια 9ωρης
επέμβασης για την αφαίρεση όγκου στον εγκέφαλο.
O 35χρονος άνδρας υποβλήθηκε στο δύσκολο αυτό χειρουργείο σε
νοσοκομείο της Ρώμης και πήρε εξιτήριο τρεις ημέρες αργότερα!
Ο Δρ Christian Brogna, νευροχειρουργός και ειδικός στη χειρουργική σε
εγρήγορση, είπε στο CBS ότι ο όγκος αφαιρέθηκε με επιτυχία και ότι δεν
υπήρχαν αρνητικές επιπτώσεις στον ασθενή. Ο Brogna ηγήθηκε μιας
εξαιρετικά εξειδικευμένης 10μελούς διεθνούς ομάδας για τη διαδικασία,
χρησιμοποιώντας τεχνολογία αιχμής.
«Ο όγκος είχε εντοπιστεί σε μια πολύ, πολύ περίπλοκη περιοχή τού
εγκεφάλου. Επιπλέον, ο ασθενής είναι αριστερόχειρας. Αυτό περιπλέκει
περαιτέρω τα πράγματα γιατί οι νευρολογικές οδοί του εγκεφάλου είναι
πιο περίπλοκες» εξήγησε ο Brogna.
Όπως ανέφερε ο νευροχειρουργός, ο ασθενής έπαιξε κομμάτια από την
ταινία «Love Story» του 1970, καθώς και τον ιταλικό εθνικό ύμνο σε
διαφορετικές στιγμές της διαδικασίας.
Κατά τη σχολαστική προετοιμασία για το χειρουργείο, ο C.Z. -όπως είναι
τα αρχικά του ονόματος του ασθενούς- είχε πει στην ιατρική ομάδα ότι η
διατήρηση της μουσικής του ικανότητας ήταν απαραίτητη για εκείνον.
Ήταν επίσης πολύ χρήσιμο για τους χειρουργούς, καθώς το να παίζει
σαξόφωνο κατά τη διάρκεια της επέμβασης, επέτρεψε στον Brogna να
χαρτογραφήσει διαφορετικές λειτουργίες στον εγκέφαλο.
«Κάθε ασθενής είναι μοναδικός, κάθε εγκέφαλος είναι μοναδικός, οπότε
χρειάζεται στην πραγματικότητα να γνωρίζουμε τον ασθενή πολύ καλά»
τόνισε ο Brogna.
«Το να παίζεις ένα όργανο σημαίνει πως μπορείς να καταλάβεις μουσική,
που αποτελεί μια υψηλή γνωστική λειτουργία. Σημαίνει πως αλληλεπιδράς
με το όργανο, πως μπορείς να συντονίσεις τα δύο σου χέρια, να ασκήσεις
τη μνήμη σου, να μετρήσεις -γιατί η μουσική είναι μαθηματικά- πως
μπορείς να δοκιμάσεις την όρασή σου και πως μπορείς να ελέγξεις τον
τρόπο που ο ασθενής αντιδρά με την υπόλοιπη ομάδα» ανέφερε ο Brogna.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
