Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Παρασκευή 4/11

Ισπανία- Στην εκταφή του στρατηγού που διέταξε την εκτέλεση τού ποιητή Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα προχώρησαν οι αρχές



ΑΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr

Στην εκταφή της σορού ενός στρατηγού, συνεργάτη του δικτάτορα Φρανθίσκο Φράνκο, ο οποίος πιστεύεται ότι διέταξε την εκτέλεση του ποιητή Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα το 1936, στις αρχές του Ισπανικού Εμφυλίου, προχώρησαν οι ισπανικές αρχές. Οι αρμόδιες εκκλησιαστικές υπηρεσίες, κατόπιν εντολής της σοσιαλιστικής κυβέρνησης, έκαναν την εκταφή των οστών του Γκονθάλο Κέιπο δε Γιάνο, ο οποίος διοικούσε τη Νότια Στρατιά των Εθνικιστών το 1936-37 και του Φρανθίσκο Μποχόρκεθ Βεθίνα, που θεωρείτο «το δεξί χέρι του». Ο Γιάνο και ο Βεθίνα είχαν ενταφιαστεί μαζί στη βασιλική Μακαρένα της Σεβίλης. Οι εκταφές αυτές είναι οι πρώτες αφότου τέθηκε σε ισχύ, τον περασμένο μήνα, ένας νόμος που έχει ως στόχο να εξεταστεί η κληρονομιά της δικτατορίας του Φράνκο (1939-75) και των τριών ετών του εμφυλίου που προηγήθηκαν. Είναι επίσης οι πρώτες εκταφές μετά από εκείνη του ίδιου του Φράνκο, η σορός του οποίου απομακρύνθηκε το 2019 από τη βασιλική που είχε χτίσει για τον εαυτό του, έξω από τη Μαδρίτη. «Δεν μπορούμε να έχουμε τοποθεσίες που χρησιμοποιούνται για την απόδοση τιμών σε γενοκτόνους δολοφόνους» σχολίασε ο υπουργός Προεδρίας ,Φέλιξ Μπολάνιος, λέγοντας ότι ο Γιάνο και ο Μποχόρκεθ ευθύνονταν για τις εκτελέσεις 45.000 Ισπανών. Η κληρονομιά της δικτατορίας του Φράνκο εξακολουθεί να διχάζει την Ισπανία, 40 χρόνια μετά τον θάνατό του και την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Οι απολογητές του Φράνκο λένε ότι διαπράχθηκαν ακρότητες και από τις δύο πλευρές κατά τον εμφύλιο πόλεμο. Σε πλάνα από τη διαδικασία εκταφής διακρίνεται το βαν που απομακρύνει τη σορό από την εκκλησία, ενώ απόγονοι του στρατηγού φωνάζουν «Ζήτω ο Κέιπο!». Έξω από την εκκλησία είχαν συγκεντρωθεί και μερικοί ακτιβιστές που έκαναν εκστρατεία ζητώντας να αποδοθεί δικαιοσύνη για τα θύματα της δικτατορίας. Δεν υπάρχουν γραπτά αρχεία για την εκτέλεση του Γκαρθία Λόρκα, όμως ο Ίαν Γκίμπσον, ο συγγραφέας της βιογραφίας του Κέιπο δε Γιάνο, επικαλείται έναν τηλεφωνητή ο οποίος είπε πως ο ίδιος ο στρατηγός αυτοπροσώπως διέταξε το εκτελεστικό απόσπασμα να δώσει στον ποιητή «καφέ, πολύ καφέ» - μια συνθηματική λέξη για την εκτέλεση. Ο Γκαρθία Λόρκα ήταν ήδη διεθνούς φήμης ποιητής και θεατρικός συγγραφέας, στα έργα του οποίου περιλαμβάνονταν ο «Ματωμένος Γάμος», το «Τσιγγάνικο Τραγουδιστάρι» («Romancero Gitano») και ο «Ποιητής στη Νέα Υόρκη».

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία