 |
|
|  Δευτέρα 7/11
Η ακρίβεια πλήττει τις ΗΠΑ
«Πουλάω ακόμη και το αίμα μου για να ζήσω», δηλώνει 31χρονη
Guardian,protothema.gr
Από το πρωί μέχρι το βράδυ αναγκάζονται να εργάζονται εκατομμύρια Αμερικανών για να τα βγάλουν πέρα από οικονομικής πλευράς.
Το ασφυκτικό κόστος ζωής και ο υψηλός πληθωρισμός (τον Σεπτέμβριο ξεπέρασε το 8,2%) έχουν κάνει αφόρητη τη ζωή πολλών Αμερικανών που κάνουν δύο και τρεις δουλειές για να ανταποκριθούν στις οικονομικές τους ανάγκες.
Σύμφωνα με την εφημερίδα «Guardian», εκατομμύρια πολίτες - και μάλιστα κυρίως γυναίκες - δουλεύουν νυχθημερόν σηκώνοντας το μεγαλύτερο φορτίο. Η τάση αυτή, όπως επισημαίνει το βρετανικό δημοσίευμα, καταγράφεται τις τελευταίες δεκαετίες, σύμφωνα με στοιχεία από την απογραφή στις ΗΠΑ.
Ο υψηλός πληθωρισμός και οι εταιρείες έχουν εκτοξεύσει στα ύψη τις τιμές των τροφίμων, του φυσικού αερίου, της στέγασης, της ασφάλισης υγείας και άλλων αναγκών καθιστώντας δύσκολη ως αφόρητη την καθημερινότητα πολλών Αμερικανών.
Η 31χρονη Κας Λιούις από το Ντένβερ του Κολοράντο κάνει δύο δουλειές, προσπαθεί όμως να βρει και μία τρίτη εργασία για να καλύψει την πρόσφατη μηνιαία αύξηση του ενοικίου της κατά 200 δολάρια που της ανακοίνωσε ο ιδιοκτήτης του διαμερίσματός της.
Το πρωί εργάζεται στα Starbucks και το βράδυ σε ένα ψιλικατζίδικο με αποτέλεσμα να απασχολείται έξι ημέρες την εβδομάδα, συχνά επί 16 ώρες την ημέρα. «Είμαι κουρασμένη όλη την ώρα», όπως υποστηρίζει η 31χρονη Αμερικανίδα.
«Τη μία και μοναδική ημέρα που έχω άδεια την εβδομάδα, δίνω αίμα για ένα έξτρα εισόδημα. Ουσιαστικά πουλάω το αίμα μου για να φάω γιατί δεν έχω άλλη επιλογή», επισημαίνει.
Ο σύντροφός της πάσχει από επιληψία και δεν μπορεί να εργαστεί υπό καθεστώς πλήρους απασχόλησης. Αν κι έχει ασφάλιση, τα φάρμακά του κοστίζουν ακριβά με την ίδια να ξοδεύει περίπου το μισό μισθό δύο εβδομάδων στα Starbucks για να καλύψει τα υγειονομικές δαπάνες Υγείας.
Τα τελευταία πέντε χρόνια, η Λιούις είχε απολυθεί από τη δουλειά της και αναγκαζόταν να κοιμάται στο αυτοκίνητό της. «Όλοι οι φίλοι και η οικογένειά μου κάνουν πολλές δουλειές επίσης, προσπαθώντας να κρατήσουμε το κεφάλι μας ψηλά. Δεν ζούμε, μετά βίας επιβιώνουμε και δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να συνεχίσουμε να το κάνουμε», προσθέτει.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
