 |
|
|  Πέμπτη 10/11
Ανακάλυψαν σήραγγα κάτω από αρχαίο αιγυπτιακό ναό, ακριβές αντίγραφο της σήραγγας του Ευπαλίνου στη Σάμο,ενω ήρθαν στο φως σημαντικα ευρήματα
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Αρχαιολόγοι από την Αιγυπτιακή-Δομινικανή αρχαιολογική αποστολή του Πανεπιστημίου του Σαν Ντομίνγκο έφεραν στο φως μία σήραγγα κάτω τον ναό Taposiris Magna στην Αίγυπτο.
Κατά τη διάρκεια των εργασιών ανασκαφής κοντά στην περιοχή του μεγάλου ναού, οι αρχαιολόγοι βρήκαν μια λαξευμένη σήραγγα που εκτείνεται σε μήκος άνω των 1.300 μέτρων και σε βάθος 13 μέτρων κάτω από το επίπεδο του εδάφους.
Οι αρχικές μελέτες δείχνουν ότι ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός είναι παρόμοιος με τη σήραγγα του Ευπαλίνου στη Σάμο και ότι η σήραγγα Tapuziris Magna χρονολογείται από την ελληνορωμαϊκή περίοδο της Αιγύπτου.
Μέρος της σήραγγας είναι βυθισμένο κάτω από το νερό, αλλά οι αρχαιολόγοι κατάφεραν να αποκαλύψουν μια σειρά από κεραμικά αγγεία και άλλα ευρήματα θαμμένα σε ιζήματα λάσπης, καθώς και ένα ορθογώνιο μπλοκ από ασβεστόλιθο.
Η ανακάλυψη της σήραγγας υποστηρίζει τη θεωρία ότι τα θεμέλια του ναού Taposiris Magna είναι επίσης βυθισμένα στο νερό, κάτι για το οποίο, η ομάδα βρίσκεται επί του παρόντος στα αρχικά στάδια διεξαγωγής αρχαιολογικής έρευνας για να κατανοήσει το πλαίσιο του μνημείου.
«Κοντά στο ναό, οι αρχαιολόγοι βρήκαν δύο κεφάλια από αλάβαστρο, το ένα από άτομο της εποχής των Πτολεμαίων, από το 305 έως το 30 π.Χ., ενώ το άλλο απεικονίζει μια σφίγγα», αναφέρεται στην ανακοίνωση.
Προηγούμενες ανασκαφές στο χώρο έχουν αποκαλύψει τάφους 2.000 ετών, που περιέχουν ταφές από την ελληνική και ρωμαϊκή περίοδο, ένα πέτρινο κεφάλι της Κλεοπάτρας, μαζί με 22 νομίσματα που φέρουν την εικόνα της, φυλαχτά από φύλλα χρυσού και ένα τεράστιο ακέφαλο άγαλμα από γρανίτη ενός Πτολεμαίου βασιλιά.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
