 |
|
|  Τρίτη 22/11
ΑΡΘΡΟ
…και ξαφνικά οι άγγελοι έγιναν δαίμονες-
ΟΙ ΥΠΟΚΛΟΠΕΣ ΚΑΙ Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Γράφει ο Δρ Γαβριήλ Μανωλάτος
ΑΘΗΝΑ.-
Το τεράστιο σκάνδαλο των παράνομων υποκλοπών παίρνει διαστάσεις. Ακόμα και
οι εφημερίδες «ΤΟ ΒΗΜΑ» και η «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» αναφέρονται στο πρωτοφανές για την
έκταση και τη θρασύτητα του σκάνδαλο, με νέα στοιχεία και αναφορές. Ο πρώην
πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής ξαναπαίρνει θέση δηλώνοντας λακωνικά,
«τουλάχιστον εμένα με παρακολουθούσαν σοβαρές υπηρεσίες» εννοώντας την
αμερικανική CIA και το σχέδιο δολοφονίας του… Όλα δείχνουν τον πρωθυπουργό κ.
Κυριάκο Μητσοτάκη σαν εγκέφαλο των υποκλοπών. Μήπως άραγε ακολουθεί τα χνάρια
του πατέρα του, πρώην πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη; Η κυβέρνηση και ο
πρωθυπουργός τα έχουν χαμένα και μαζί με τα θύματα, υπουργοί και τα στελέχη της,
ψελλίζουν ανόητες δικαιολογίες για μικρά παιδιά… Οι αποκαλύψεις δεν έχουν τελειωμό.
Συνεχίζονται εντεινόμενες…
Και ξαφνικά οι επίγειοι άγγελοι γίνονται δαίμονες. Σκάει το σκάνδαλο της Κιβωτού
του Κόσμου. Όλα τα κανάλια ασχολούνται με το νέο σκάνδαλο των αγγέλων που έγιναν
δαίμονες. Οι υποκλοπές γίνονται δεύτερο θέμα. Υπουργοί και στελέχη της κυβέρνησης
παίρνουν θέση για το σκάνδαλο της Κιβωτού. Συγκαλείται ακόμα και ειδική σύσκεψη υπό
τον πρωθυπουργό κύριο Κυριάκο Μητσοτάκη. Γιατί άραγε; Τι δουλειά έχει ο
πρωθυπουργός να αποφασίσει ή να πάρει μέτρα πριν οι εισαγγελείς αποφανθούν; Το
σκάνδαλο της Κιβωτού του Κόσμου είναι θέμα των εισαγγελέων που υποχρεούνται να το
διερευνήσουν και όχι των υπουργών και του πρωθυπουργού. Εκτός αν θέλουν και
επιδιώκουν μια επικοινωνιακή διαχείριση του θέματος για να καλύψουν το σκάνδαλο των
υποκλοπών. Μήπως, λέω, μήπως το σκάνδαλο της Κιβωτού δεν είναι τόσο σκανδαλώδες;
Μήπως σε κάποιο βαθμό επινοήθηκε για να αποσπάσουν την προσοχή του κόσμου από το
σκάνδαλο των υποκλοπών; Πώς ξαφνικά ο πολυβραβευμένος και μάλιστα με διεθνή
βραβεία για το φιλάνθρωπο έργο του, παπάς Αντώνιος, έγινε ο Ακατανόμαστος;
Αναρωτιέμαι και λέω!
Μήπως κάποιο λάκκο έχει η φάβα;
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
