 |
|
|  Δευτέρα 28/11
Σκάνδαλο στην Γαλλία
Oργάνωση έδινε παιδιά για υιοθεσία χωρίς τη
συναίνεση των γονιών τους
AΠΕ-ΜΠΕ
Μετά από πέντε χρόνια
δημοσιογραφικών ερευνών ανά τον κόσμο τής εφημερίδας Le Monde, που όλες κατέληξαν στο
συμπέρασμα ότι επί σειρά ετών γαλλικές οικογένειες υιοθετούσαν ξένα
παιδιά τα οποία μάλλον είχαν «κλαπεί» από τις οικογένειες τους, η
γαλλική δικαιοσύνη αποφάσισε να ασχοληθεί με το ζήτημα. Και αυτό διότι
εννέα Γάλλοι πολίτες, με χώρα καταγωγής το Μαλί, μια από τις
πτωχότερες χώρες του πλανήτη, κατέθεσαν μήνυση κατά μιας οργάνωσης
ονόματι «Ηλιαχτίδα», υποστηρίζοντας πως όταν ήταν παιδιά, δηλαδή περί
το 1990, τα έδωσε για υιοθεσία σε γαλλικές οικογένειες, χωρίς να είναι
σαφές ότι οι φυσικοί τους γονείς είχαν συναινέσει.
Κάποιοι εξ αυτών έχουν ήδη βρει τους φυσικούς τους γονείς, οι οποίοι
βεβαιώνουν πως η «Ηλιαχτίδα» ήταν μια γαλλική οργάνωση πιστοποιημένη
από το γαλλικό υπουργείο Εξωτερικών η οποία τους πλησίασε λέγοντας πως
στόχος της ήταν να βοηθήσει τα παιδιά τους, χωρίς όμως να τους πει πως
θα τα έδινε για υιοθεσία σε γαλλικές οικογένειες. Οι περισσότεροι από
αυτούς τους φυσικούς γονείς ήταν και είναι πάμπτωχοι και αγράμματοι,
ωστόσο υποστηρίζουν πως ουδέποτε συναίνεσαν να δώσουν τα παιδιά τους
για υιοθεσία. Όσο δε για τις γαλλικές οικογένειες που υιοθέτησαν τα
παιδιά δηλώνουν πως η «Ηλιαχτίδα» έκανε ότι έκανε με το αζημίωτο, αλλά
διαβεβαιώνοντας πως πρόκειται για παιδιά εγκαταλελειμμένα από τις
οικογένειες τους.
Σύμφωνα με την Le Monde, το Μαλί δεν ήταν η μόνη χώρα του
κόσμου που δρούσε κατ' αυτόν τον τρόπο η «Ηλιαχτίδα». Ανάλογες
δραστηριότητες είχε αναπτύξει στην Ινδία, στη Χιλή, στη Νότια Κορέα,
στη Βουλγαρία, στη Ρουμανία, στη Μαδαγασκάρη, στην Αϊτή, στην Κίνα
κ.α. , έχοντας συνολικά διεκπεραιώσει πάνω από 7.000 υιοθεσίες.
Άλλωστε οι Γάλλοι πολίτες που γεννήθηκαν σε κάποια πτωχή χώρα του
πλανήτη και στη συνέχεια υιοθετήθηκαν από γαλλικές οικογένειες, είναι
σήμερα γύρω στις 100.000.
Οι περισσότερες υιοθεσίες έγιναν περί το 1990, όποτε υπήρξε έκρηξη του
φαινομένου στη Γαλλία. Στη συνέχεια μειώθηκαν σημαντικά, κάτι που
μάλλον οφείλεται στο γεγονός ότι πολλές αρμόδιες για τις υιοθεσίες
γαλλικές κρατικές υπηρεσίες είχαν καταστήσει σαφές πως δεν διαθέτουν
ούτε τις υποδομές ούτε το προσωπικό που θα τους επέτρεπαν να ελέγχουν
σχολαστικά ένα τόσο μεγάλο αριθμό υιοθεσιών.
Στο μεταξύ βέβαια είχαν περατωθεί υιοθεσίες με πλαστές ταυτότητες και
πλαστά πιστοποιητικά υγείας των παιδιών, ή είχαν εντοπιστεί
περιπτώσεις υιοθεσιών παιδιών που οι γονείς τους τα θεωρούσαν νεκρά
κ.ο.κ. Χαρακτηριστική πάντως του κλίματος που επικρατούσε εκείνα τα
χρόνια στην «Ηλιαχτίδα» είναι η εξομολόγηση μιας εθελόντριας στη Monde
η οποία θυμάται στελέχη της οργάνωσης να λένε για τις γυναίκες στο
Μαλί, ότι «γεννάνε τα παιδιά σαν τις κουνέλες» και ότι «αν τους
πάρουμε ένα θα σωθούν τα άλλα δέκα».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
