 |
|
|  Δευτέρα 28/11
Ο Πρόεδρος τού Μεξικού,Ομπραδόρ, τέθηκε επικεφαλής λαοθάλασσας διαδηλωτών για να υπερασπιστεί την πολιτική του
AFP,zougla.gr
Ήταν κάτι χωρίς προηγούμενο για δεκαετίες. Ο Μεξικανός πρόεδρος Αντρές Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ τέθηκε χθες Κυριακή επικεφαλής ανθρώπινης θάλασσας που έκανε πορεία στους δρόμους της πρωτεύουσας για να διατρανώσει την υποστήριξή της στην πολιτική του, με τον εκπρόσωπό του να μιλά για πάνω από ένα εκατομμύριο συμμετέχοντες, καθώς πλέον είναι ορατές στον πολιτικό ορίζοντα οι προεδρικές εκλογές του 2024.
Στον «ΑΜΛΟ», πρόεδρο της εθνικιστικής αριστεράς, με τη δημοτικότητά του περί το 60% σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, πήρε πάνω από πέντε ώρες για να βαδίσει ως την εμβληματική πλατεία Σόκαλο, πλαισιωμένος από πελώριο πλήθος υποστηρικτών του, διαπίστωσε το Γαλλικό Πρακτορείο.
Ο εκπρόσωπος της Μεξικανικής προεδρίας Χεσούς Ραμίρες υποστήριξε πως συγκεντρώθηκαν «1,2 εκατ.» διαδηλωτές σε «εννιά χιλιόμετρα» συνολικά. Δεν ήταν διαθέσιμη κάποια ανεξάρτητη εκτίμηση για τον αριθμό των συμμετεχόντων.
Είναι η πρώτη φορά που Μεξικανός πρόεδρος εν ενεργεία τίθεται επικεφαλής διαδήλωσης από τα χρόνια του Λάσαρο Κάρδενας (1934-1940), σύμφωνα με την ηλεκτρονική έκδοση της ισπανικής εφημερίδας El País, που επικαλέστηκε ιστορικούς, πολιτολόγους και πανεπιστημιακούς.
Μετά την πορεία, ο πρόεδρος παρουσίασε τον απολογισμό των τεσσάρων χρόνων του στην εξουσία μπροστά στις χιλιάδες συγκεντρωμένους στο Σόκαλο που τού φώναζαν «Δεν είσαι μόνος!».
«Όχι στην επανεκλογή», είπε ο ΑΜΛΟ, σαν να ήθελε να διαλύσει κάθε εκτίμηση πως θα αποπειραθεί να αγκιστρωθεί στην εξουσία. Το μεξικανικό Σύνταγμα δεν προβλέπει παρά μία προεδρική θητεία, με εξαετή διάρκεια.
Τέλος της «ολιγαρχίας», «προτεραιότητα στους φτωχούς», «αύξηση του κατώτερου μισθού», δημοσιονομική λιτότητα χωρίς δημιουργία «νέων χρεών»: ο πρόεδρος εξέθεσε λεπτομερώς για μια ώρα και πλέον την πολιτική του, που παρουσίασε ως ρήξη με τα 30 και πλέον χρόνια «νεοφιλελευθερισμού» στο Μεξικό.
Μεταξύ άλλων, ζήτησε οι ΗΠΑ να βάλουν τέλος σε κάθε εχθρική πολιτική έναντι των Μεξικανών που εργάζονται νομίμως στην άλλη πλευρά των συνόρων.
Κατά τη διάρκεια όλης της ημέρας, τον ΑΜΛΟ, 69 ετών, ακολουθούσαν διαδηλωτές που σε αρκετές περιπτώσεις μεταφέρθηκαν από πολιτείες στην ενδοχώρα (Βερακρούς, Γκερέρο...). Απόδειξη της δυνατότητας που διαθέτει να κινητοποιεί το κυβερνών κόμμα, το MORENA («Κίνημα για την Εθνική Αναγέννηση»), που παραμένει μπροστά στις μισές και πλέον από τις 32 μεξικανικές πολιτείες, μαζί με τους συμμάχους του.
«Έκανε όσα δεν είχε κάνει κανένας πρόεδρος για τους φτωχούς, αν και πρέπει να βελτιώσει κάποια πράγματα, όπως η έλλειψη ασφάλειας», έλεγε κατά τη διάρκεια της πορείας ο Ραμόν Σουάρες, ηλεκτρολόγος. «Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που κυβερνάει ο ΑΜΛΟ», αναφωνούσε με ενθουσιασμό η Άλμα Πέρες, 35χρονη εκπαιδευτικός που πήγε στην πρωτεύουσα από την πολιτεία Γκερέρο (νότια).
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
