 |
|
|  Παρασκευή 9/12
Oι πιο ακριβές πόλεις του κόσμου για το 2022
travel.gr
Η άνοδος στο κόστος ζωής χαρακτήρισε το 2022. Συνεπώς, η ετήσια έρευνα τoυ Εconomist Intelligence Unit (EIU) που συγκρίνει το κόστος ζωής σε διάφορες πόλεις σε όλο τον πλανήτη (Worldwide Cost of Living), αποκτά ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
Το γενικό συμπέρασμα της έρευνας είναι ότι η μέση άνοδος στο κόστος ζωής για το 2022, σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά είναι 8,1%.
«Ο πόλεμος στην Ουκρανία, οι δυτικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας και οι zero-Covid πολιτικές της Κίνας δημιούργησαν προβλήματα στην εφοδιαστική αλυσίδα, τα οποία σε συνδυασμό με την άνοδο των επιτοκίων και τις αλλαγές στις νομισματικές ισοτιμίες οδήγησαν σε άνοδο στο κόστος ζωής σε ολόκληρο τον κόσμο» αναφέρει η επικεφαλής της έρευνας στο EIU, Upasana Dutt, σε δήλωσή της μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων.
Προσθέτει ότι «αυτή η επιρροή είναι ξεκάθαρη, καθώς η μέση άνοδος των τιμών στις 172 πόλεις που μελετήσαμε στην έρευνά μας είναι η μεγαλύτερη για τα 20 χρόνια που έχουμε ψηφιακά στοιχεία. Η αύξηση στα καύσιμα ήταν σημαντική (όπως και πέρυσι) αλλά επίσης το φαγητό, οι υπηρεσίες κοινής ωφέλειας και τα υπόλοιπα αγαθά του νοικοκυριού γίνονται όλο και πιο ακριβά για τους κατοίκους των πόλεων».
Δύο πόλεις μοιράζονται την κορυφή
Tην πρώτη θέση μοιράζονται δύο πόλεις. Η Νέα Υόρκη και η Σιγκαπούρη. Η δεύτερη έχει βρεθεί στην 1η θέση αρκετές φορές στο παρελθόν. Τo 2021, είχε μοιραστεί την 2η θέση μαζί με το Παρίσι, ενώ η Νέα Υόρκη είχε βρεθεί στην 6η θέση.
Σύμφωνα με τον Cody Feldman, επικεφαλής αναλυτή για το EIU, η 1η θέση για τη Νέα Υόρκη οφείλεται μεταξύ άλλων σε «υψηλές τιμές σε τρόφιμα, προϊόντα προσωπικής φροντίδας, υπηρεσίες βοήθειας κατ’ οίκον και προϊόντα μόδας». Επιπρόσθετα, η έρευνα αναφέρει ότι η κατάταξη επηρεάζεται και από αλλαγές στην ισοτιμία του δολαρίου, κάτι που επηρέασε την πρωτιά της Νέας Υόρκης αλλά και της Σιγκαπούρης.
«Ισχυρότερο νόμισμα και υψηλότερος πληθωρισμός οδήγησαν αυτές τις δυο πόλεις να ξεπεράσουν το Τελ Αβίβ, το οποίο ήταν πέρυσι στην 1η θέση και φέτος είναι στην 3η», τονίζεται.
Στην πρώτη δεκάδα βρέθηκαν 4 ευρωπαϊκές πόλεις. Από αυτές, η Ζυρίχη βρέθηκε στην υψηλότερη θέση (6η) . Οι άλλες τρεις ευρωπαϊκές πόλεις είναι το Παρίσι, η Κοπεγχάγη και ακόμα μια πόλη της Ελβετίας, η Γενεύη.
Όσον αφορά τη δυτική Ευρώπη, η έρευνα θεωρεί ότι ο μεγαλύτερος παράγοντας στην αύξηση των τιμών είναι η άνοδος των καυσίμων και της ενέργειας ως αποτέλεσμα του πολέμου στην Ουκρανία και της προσπάθειας της περιοχής να βρει εναλλακτικές πηγές καυσίμων. Η άνοδος στην τιμή της βενζίνης αυτή την περίοδο υπολογίζεται στο 22% σε σχέση με έναν χρόνο πριν.
Δεν προκαλεί έκπληξη ότι οι δύο ρωσικές πόλεις της λίστας, η Αγία Πετρούπολη και η Μόσχα ανέβηκαν στην κατάταξη, ενώ το Κίεβο, η πρωτεύουσα της Ουκρανίας, δεν αναλύθηκε στην εφετινή έρευνα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
