 |
|
|  Σάββατο 17/12
Πέθανε,στην Ολλανδία όπου ζούσε εξόριστος, ο ιστορικός ηγέτης των μαοϊστών ανταρτών τών Φιλιππίνων, Χοσέ Μαρία Σισόν
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Την τελευταία του πνοή σε ηλικία 83 ετών άφησε ο Χοσέ Μαρία Σισόν, ο οποίος υπήρξε ο ηγέτης μιας από τις πιο μακρόχρονες εξεγέρσεις μαοϊστών ανταρτών στον κόσμο, όπως ανακοίνωσε το Κομμουνιστικό Κόμμα των Φιλιππίνων.
Ο πρώην καθηγητής πανεπιστημίου πέθανε στην Ολλανδία, όπου ζούσε εξόριστος μετά την αποτυχία των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων του 1987, ενώ η εξέγερση, στην οποία χάθηκαν δεκάδες χιλιάδες ζωές, βρισκόταν στο απόγειό της.
«Ο Σισόν (…) πέθανε περί τις 20:40 (ώρα Φιλιππίνων) έπειτα από δυο εβδομάδες νοσηλείας σε νοσοκομείο της Ουτρέχτης», ανέφερε σε ανακοίνωσή του το Κομμουνιστικό Κόμμα των Φιλιππίνων, χωρίς να διευκρινίσει τα αίτια του θανάτου του.
«Το προλεταριάτο κι ο εργαζόμενος λαός των Φιλιππίνων θρηνούν τον θάνατο του καθηγητή και καθοδηγητή τους», πρόσθεσε.
Ο Χοσέ Μαρία Σισόν επιδίωκε να ανατρέψει την κυβέρνηση των Φιλιππίνων, οραματιζόταν κομμουνιστικό καθεστώς μαοϊστικού τύπου, που θα έβαζε τέλος στον «αμερικανικό ιμπεριαλισμό» στην άλλοτε αποικία των ΗΠΑ.
Ο ένοπλος αγώνας, που άρχισε το 1969, βασίστηκε στην εμπειρία του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος και βρήκε εύφορο έδαφος στις Φιλιππίνες, χώρα με κραυγαλέες αντιθέσεις ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς.
Ενισχύθηκε επί των ημερών της δικτατορίας του Φέρντιναντ Μάρκος (1972-1986), όταν η νομοθετική εξουσία ήταν απλά σφραγίδα, ο Τύπος φιμωμένος και χιλιάδες αντιπολιτευόμενοι βασανίζονταν και σκοτώνονταν.
Στο ζενίθ του, τα χρόνια του 1980, το αντάρτικο μετρούσε περίπου 26.000 μαχητές, όμως σύμφωνα με τις ένοπλες δυνάμεις η ισχύς του έχει συρρικνωθεί σε μόλις μερικές χιλιάδες σήμερα.
Από το 1986, η μια κυβέρνηση μετά την άλλη στις Φιλιππίνες διεξήγαγε ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις με τους μαοϊστές αντάρτες, μέσω του πολιτικού τους βραχίονα στην Ολλανδία, του Εθνικού Δημοκρατικού Μετώπου.
Με το αντάρτικο αποδυναμωμένο, ηγέτες του κόμματος επιδίωξαν να σχηματίσουν κυβέρνηση συμμαχίας με τον πρώην πρόεδρο Ροντρίγκο Ντουτέρτε.
Οργανώθηκαν ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις με την ελπίδα να τερματιστεί ο πόλεμος, όμως ο κ. Ντουτέρτε τις τερμάτισε το 2017 και χαρακτήρισε την παράταξη «τρομοκρατική οργάνωση», κατηγορώντας τη πως σκότωσε αστυνομικούς και στρατιωτικούς ενώ διεξάγονταν διαπραγματεύσεις.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
