 |
|
|  Κυριακή 18/12
Αποκαλύφθηκε η ταυτότητα αγοριού που είχε βρεθεί νεκρό μέσα σε ένα κουτί πριν από 65 χρόνια
iefimerida.gr
Το «αγόρι στο κουτί» έχει επιτέλους ένα όνομα.
Η αμερικανική αστυνομία αναγνώρισε το αγόρι που είχε βρεθεί νεκρό σε ένα κουτί στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ πριν από 65 χρόνια ως τον τετράχρονο Joseph Augustus Zarelli, το θύμα μιας από τις παλαιότερες ανεξιχνίαστες ανθρωποκτονίες της πόλης.
Η ταυτοποίηση, που έγινε μέσω ανάλυσης DNA, αποτελεί τη μεγαλύτερη ανακάλυψη των ερευνητών στην υπόθεση που εκκρεμεί εδώ και δεκαετίες, η οποία χρονολογείται από τα τέλη Φεβρουαρίου του 1957, όταν το παιδί βρέθηκε τυλιγμένο σε μια κουβέρτα μέσα σε ένα χαρτόκουτο, παρουσιάζοντας ενδείξεις «πρόσφατου και παλαιότερου τραύματος», δήλωσε η αστυνομική διευθύντρια της Φιλαδέλφεια, Danielle Outlaw.
Η υπόθεση προσείλκυσε τεράστιο δημόσιο ενδιαφέρον, όμως κανείς δεν εμφανίστηκε ποτέ για να δηλώσει ότι ο Τζόζεφ ήταν το παιδί του, και έτσι η ταυτότητά του παρέμεινε μυστήριο παρά τις πολυάριθμες προσπάθειες ταυτοποίησής του με την πάροδο των ετών.
Αυτό άλλαξε όταν η αστυνομία ανακοίνωσε ότι ταυτοποίησε επιτυχώς το παιδί μέσω της έρευνας των ντεντέκτιβ και με τη βοήθεια γενετιστών. Ο τομέας αυτός τα τελευταία χρόνια έχει πράγματι οδηγήσει στην εξιχνίαση πολλών υποθέσεων -μεταξύ άλλων εκείνης του διαβόητου Golden State Killer- και έχει επανενώσει οικογένειες με αγνοούμενα αγαπημένα τους πρόσωπα.
«Για εξήντα πέντε χρόνια η ιστορία του Άγνωστου Παιδιού της Αμερικής έχει στοιχειώσει αυτή την κοινότητα, το αστυνομικό τμήμα της Φιλαδέλφειας, το έθνος μας και τον κόσμο», δήλωσε η Outlaw, η οποία επαίνεσε γενιές αστυνομικών που εργάστηκαν στην υπόθεση, ορισμένοι από τους οποίους δεν είναι πλέον εν ζωή.
Οι αξιωματούχοι ελπίζουν ότι οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν για την ταυτοποίηση του Joseph μετά από τόσα χρόνια θα τους βοηθήσουν στην εξιχνίαση κι άλλων υποθέσεων, καθώς και αυτών που θα προκύψουν στο μέλλον. Η ανακάλυψη «φέρνει την ελπίδα ότι δεν θα υπάρξει ποτέ ξανά αταυτοποίητο θύμα ανθρωποκτονίας στην πόλη της Φιλαδέλφειας», δήλωσε η Outlaw.
Παρ' όλα αυτά, ενώ οι αξιωματούχοι αισθάνονται ικανοποίηση για την ταυτοποίηση του Joseph, η έρευνα σχετικά με το ποιος ήταν υπεύθυνος για τον θάνατό του παραμένει σε εξέλιξη.
«Έχουμε τις υποψίες μας για το ποιος μπορεί να είναι υπεύθυνος, αλλά θα ήταν ανεύθυνο εκ μέρους μου να μοιραστώ αυτές τις υποψίες, καθώς πρόκειται για μια ενεργή και συνεχιζόμενη ποινική έρευνα», δήλωσε ο αστυνόμος Τζέισον Σμιθ, της Μονάδας Ανθρωποκτονιών της αστυνομίας της Φιλαδέλφειας. Ελπίζει η είδηση της αναγνώρισης να προκαλέσει... χιονοστιβάδα πληροφοριών από το κοινό, αλλά αναγνώρισε ότι η «ηλικία» της υπόθεσης δυσκολεύει τους ερευνητές.
«Μπορεί να μην προβούμε σε σύλληψη, μπορεί να μην ταυτοποιήσουμε ποτέ τον δολοφόνο. Αλλά θα κάνουμε ό,τι μπορούμε» δήλωσε ο Σμιθ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
