 |
|
|  Τρίτη 20/12
Δακτυλογράφος των Ναζί,97 ετών σήμερα, καταδικάσθηκε για συνέργεια σε πάνω από 11.000 δολοφονίες
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Γερμανικό δικαστήριο καταδίκασε σε διετή ποινή φυλάκισης με αναστολή μια 97χρονη για τη συμμετοχή της στην εξόντωση πάνω από 11.000 ανθρώπων κατά την περίοδο όπου εργαζόταν ως δακτυλογράφος σε ένα ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, όπως μετέδωσαν την Τρίτη το δίκτυο NDR και άλλα μέσα ενημέρωσης.
Η Ίρμγκαρντ Φίρχνερ καταδικάστηκε από το περιφερειακό δικαστήριο της πόλης Ιτσεχό της βόρειας Γερμανίας με βάση τη νομοθεσία για τους ανήλικους επειδή την εποχή διάπραξης των εγκλημάτων ήταν μόλις 18 ετών.
Εργαζόταν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Στάτχοφ κατά το διάστημα 1943-1945.
Περίπου 65.000 άνθρωποι πέθαναν από λιμό και ασθένειες ή στους θαλάμους αερίων στο Στάτχοφ κοντά στο Γκντανσκ, που σήμερα ανήκει στην Πολωνία. Ανάμεσά τους αιχμάλωτοι πολέμου και εβραίοι που έπεσαν θύματα της ναζιστικής εκστρατείας εξόντωσης.
Η Φίρχνερ είχε εκφράσει μεταμέλεια στη διάρκεια της δίκης σπάζοντας για πρώτη φορά τη σιωπή της. «Λυπάμαι για ό,τι συνέβη», είχε δηλώσει.
Είναι η πρώτη γυναίκα, εδώ και δεκαετίες, που δικάζεται στη Γερμανία για εγκλήματα που διαπράχτηκαν τη ναζιστική περίοδο.
Οι συνήγοροι υπεράσπισής της ζήτησαν την αθώωσή της, λέγοντας ότι τα αποδεικτικά στοιχεία που παρουσιάστηκαν στη διάρκεια της δίκης «δεν έδειξαν πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας» ότι η κατηγορούμενη γνώριζε για τους φόνους.
Η Φίρχνερ κατηγορείται ότι δακτυλογραφούσε τις διαταγές του αξιωματικού των SS και διαχειριζόταν την αλληλογραφία του.
Η δημόσια κατήγορος Μάξι Βάντσεν ζήτησε από τους δικαστές να της επιβάλουν διετή ποινή φυλάκισης με αναστολή, τη μεγαλύτερη δυνατή χωρίς υποχρεωτικό εγκλεισμό.
«Αυτή η δίκη έχει εξαιρετικά μεγάλη ιστορική σημασία», δήλωσε η Βάντσεν, προσθέτοντας ότι ενδεχομένως να είναι «εξαιτίας της παρόδου των ετών, η τελευταία του είδους».
Η Φίρχνερ καθόταν απαθώς στο αναπηρικό της αμαξίδιο καθ' όλη τη διάρκεια της δίκης, κατά την οποία αρκετοί επιζώντες του στρατοπέδου Στάτχοφ κατέθεσαν φρικιαστικές μαρτυρίες.
Η Βάντσεν ευχαρίστησε τους μάρτυρες, πολλοί εκ των οποίων υπήρξαν συνενάγοντες, λέγοντας ότι κατέθεσαν για την «απόλυτη κόλαση» που βίωσαν στο στρατόπεδο.
Η εισαγγελέας είπε στους δικαστές ότι το γραμματειακό έργο της Φίρχνερ «εξασφάλιζε την απρόσκοπτη λειτουργία του στρατοπέδου» και της «παρείχε πληροφορίες για ό,τι συνέβαινε στο Στάτχοφ».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
