 |
|
|  Τετάρτη 21/12
La Repubblica
Ο Παντσέρι «κάρφωσε» τρεις ευρωβουλευτές για το Qatargate
La Repubblica,zougla.gr
Ο Αντόνιο Παντσέρι παραδέχθηκε μέρος των ευθυνών του ενώπιον των Βέλγων δικαστικών και φέρεται να ομολόγησε ότι υπήρχε μια συμφωνία με στόχο την αποφυγή αποφάσεων που θα μπορούσαν να μην εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα, όπως αναφέρεται σε σημερινό δημοσίευμα της La Repubblica. «Σε αντάλλαγμα, λαμβάναμε 50.000 ευρώ», δήλωσε ο Παντσέρι, σύμφωνα με την ιταλική εφημερίδα.
Παράλληλα ο Παντσέρι «δήλωσε πρόθυμος να συνεχίσει να συνεργάζεται με τους δικαστικούς» και φέρεται να αναφέρθηκε στον Ιταλό κεντροαριστερό ευρωβουλευτή Αντρέα Κοτσολίνο, «ο οποίος φέρεται να πήρε την θέση του σε θέσεις- κλειδί για τα συμφέροντα του Κατάρ και του Μαρόκου στο Ευρωκοινοβούλιο», γράφει η εφημερίδα της Ρώμης.
H La Repubblica προσθέτει ότι «φέρεται να αναφέρθηκε και στον Βέλγο σοσιαλιστή βουλευτή Μαρκ Ταραμπελά, λέγοντας ότι «μετέβη στο Κατάρ», και στην σοσιαλδημοκράτη Μαρία Αρένα, η οποία «πήγε μια φορά στο Κατάρ και έλαβε ένα δώρο».
Παράλληλα, η ιταλική εφημερίδα γράφει ότι «επιβεβαιώνεται και ο κεντρικός ρόλος του Αμπντελραχίμ Ατμούν, του Μαροκινού πρέσβη στην Πολωνία, ο οποίος φέρεται να ήταν ενδιάμεσος τον μαροκινών μυστικών υπηρεσιών με τους Ιταλούς που εμπλέκονται στην όλη υπόθεση. Ο Παντσέρι, σύμφωνα με το άρθρο, δήλωσε ότι «η συμφωνία χρηματισμού έγινε το 2019» και πως, όταν ήταν ευρωβουλευτής, δεν χρηματίσθηκε.
«Το ποσό που βρέθηκε σπίτι μου δεν ήταν στην διάθεση άλλων ανθρώπων», είπε στους ανακριτές, σύμφωνα με την La Repubblica.
Σύμφωνα με την ιταλική εφημερίδα, η πρώτη έφοδος της αστυνομίας στο σπίτι του έγινε στις 26 Απριλίου 2022. «Βρήκαν 700.000 ευρώ σε θυρίδα ασφαλείας και κάτω από το κρεβάτι, μέσα σε επτά πακέτα. Γέμισαν το σπίτι με κοριούς και συνέχισαν την έρευνα», αποκαλύπτει η La Repubblica.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
