 |
|
|  Τετάρτη 11/1
Κατόπιν εορτής...
«Συγγνώμη» από την Αγγλικανική Εκκλησία για το εμπόριο σκλάβων
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Η Εκκλησία της Αγγλίας ζήτησε συγγνώμη για τις σχέσεις που είχε στο παρελθόν με τη δουλεία ένας οικονομικός οργανισμός με τον οποίο συνδεόταν και που εμπλέκεται τώρα σε μια τεράστια διαδικασία αποζημίωσης των κοινοτήτων των θυμάτων.
«Λυπάμαι βαθύτατα», δήλωσε ο αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι, Τζάστιν Ουέλμπι, ο πνευματικός ηγέτης της Αγγλικανικής Εκκλησίας. «Ήρθε ο καιρός να ληφθούν μέτρα ως απάντηση σε αυτό το επονείδιστο παρελθόν».
Η έκθεση που δημοσιοποιήθηκε την Τρίτη ακολουθεί τις αποκαλύψεις που έγιναν τον Ιούνιο του 2022 σύμφωνα με τις οποίες «η χορηγία των Επιτρόπων της Εκκλησίας είχε ιστορικούς δεσμούς» με το υπερατλαντικό εμπόριο σκλάβων.
Ο οργανισμός των Επιτρόπων της Εκκλησίας της Αγγλίας δημιουργήθηκε το 1948, εν μέρει με χορηγία ενός ταμείου της εποχής της βασίλισσας Άννας το 1704 με σκοπό να βοηθήσει τα πιο φτωχά μέλη του κλήρου.
Όμως η έκθεση αποκαλύπτει πως το ταμείο αυτό είχε επενδύσει «σημαντικά ποσά» στη South Sea Company που διενεργούσε εμπόριο Αφρικανών σκλάβων. Επιπλέον είχε λάβει δωρεές που προέρχονταν από άτομα που εμπλέκονταν στο δουλεμπόριο και στην οικονομία των φυτειών.
«Οι Επίτροποι της Εκκλησίας λυπούνται βαθύτατα για τους δεσμούς των προκατόχων τους με το υπερατλαντικό εμπόριο σκλάβων», ανέφερε η οργάνωση σε μια ανακοίνωση.
Ο οργανισμός υποσχέθηκε ένα ποσό 100 εκατ. στερλινών (113,1 εκατ. ευρώ) τα επόμενα εννέα χρόνια για ένα «καλύτερο και πιο δίκαιο μέλλον για όλους».
Τα χρήματα αυτά θα κατευθυνθούν ιδίως στις «κοινότητες που επλήγησαν από τη δουλεία». Ένα μέρος των χρημάτων προορίζεται για την εμβάθυνση των ερευνών σχετικά με τις σχέσεις ανάμεσα στην Εκκλησία και στη δουλεία.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
