 |
|
|  Δευτέρα 16/1
Αίνιγμα στο Βατικανό
Ενδείξεις οτι ο πάπας Φραγκίσκος σκέφτεται να παραιτηθεί
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Μετά τον θάνατο του πάπα Βενέδικτού, πολλά δημοσιεύματα έλεγαν ότι ανοίγει ο δρόμος για παραίτηση (και) τού Πάπα Φραγκίσκου, την ώρα που το Βατικανό «βράζει» μεταξύ συντηρητικών και προοδευτικών.
Στην Κυριακάτικη λειτουργία του ο πάπας Φραγκίσκος, εμφανίζεται να κάνει μια δήλωση που μόνο ως αινιγματική μπορεί να ερμηνευθεί. Στο κήρυγμα του, σημειώνει, «πρέπει να ξέρουμε να αποσυρόμαστε την κατάλληλη στιγμή».
Πιο συγκεκριμένα, όπως χαρακτηριστικά είπε: «Θα μας κάνει καλό να καλλιεργήσουμε, όπως ο Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής, την αρετή που μας επιτρέπει να αποσυρόμαστε την κατάλληλη στιγμή, μαρτυρώντας ότι το σημείο αναφοράς της ζωής, είναι ο Ιησούς». Ο σημερινός Αργεντινός Πάπας δεν είχε απλώς ταχθεί υπέρ του να γίνει κανονικότητα η παραίτηση των παπών, αλλά προχώρησε ένα βήμα παραπέρα προβλέποντας πως η δική του θητεία θα είναι σχετικά σύντομη. Είχε μάλιστα χαρακτηρίσει «θαρραλέα» την απόφαση του προκατόχου του να εγκαταλείψει το αξίωμα του ποντίφικα, μόλις ένιωσε ότι δεν τον βοηθούν οι δυνάμεις του.
Ο Φραγκίσκος επανέφερε το θέμα της «συνταξιοδότησής» του επιστρέφοντας πέρυσι το καλοκαίρι από τον Καναδά, όταν δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι «η πόρτα της παραίτησής του είναι ανοιχτή κι αυτό δεν θα είναι καταστροφή» για την Εκκλησία. Δίσταζε όμως να προχωρήσει όσο βρισκόταν στη ζωή ο προκάτοχός του Βενέδικτος, καθώς το θέαμα… τριών παπών στο Βατικανό, ενός εν ενεργεία και δύο επιτίμων, θα έπληττε το κύρος του θεσμού.
Εδώ και λίγες εβδομάδες, ο θάνατος του πάπα Βενέδικτου, άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου στο εσωτερικό των ρωμαιοκαθολικών ιερωμένων και από την άλλη έλυσε τα χέρια του πάπα Φραγκίσκου. Η πίεση των συντηρητικών στον πάπα των φτωχών, όπως αποκαλείται ο Αργεντινός ποντίφικας, έχει δημιουργήσει ένα χάσμα μέσα στο Βατικανό. Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι γίνεται μια τεχνητή πίεση ώστε να οδηγηθεί σε παραίτηση ο Φραγκίσκος, νωρίτερα. Και αυτό, για να μπορέσουν να ξανά κερδίσουν έδαφος οι συντηρητικοί κληρικοί, οι οποίοι νιώθουν από τη θητεία του Φραγκίσκου ότι βρίσκονται στο περιθώριο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
