Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τρίτη 17/1

Aπίστευτα μεγάλη και επικίνδυνη η μόλυνση στις λίμνες και τα ποτάμια τών ΗΠΑ

Ένα ψάρι του γλυκού νερού ισοδυναμεί με το να πίνεις επί ένα μήνα μολυσμένο νερό



AFP,AΠΕ-ΜΠΕ

Το να καταναλώσεις ένα ψάρι, που έχει αλιευθεί στις λίμνες ή τους ποταμούς των Ηνωμένων Πολιτειών, ισοδυναμεί με το να πίνεις επί ένα μήνα νερό μολυσμένο με τους λεγόμενους «αιώνιους» ρυπαντές, τις PFAS (υπερφθοριωμένες αλκυλιωμένες ουσίες), σύμφωνα με μελέτη που δόθηκε στη δημοσιότητα. Αυτά τα χημικά προϊόντα αναπτύχθηκαν στα χρόνια του 1940 για να αντιστέκονται στο νερό και τη θερμότητα. Τα βρίσκει κανείς στις αντικολλητικές επενδύσεις, στα υφάσματα, ή στις συσκευασίες τροφίμων. Όμως το γεγονός ότι αυτές οι PFAS δεν καταστρέφονται ,σημαίνει ότι έχουν συσσωρευθεί με τον καιρό στον αέρα, στο έδαφος και στα ύδατα των λιμνών και των ποταμών, στην τροφή, μέχρι και στο ανθρώπινο σώμα. Οι εκκλήσεις έχουν πολλαπλασιαστεί για μια πιο αυστηρή κανονιστική ρύθμιση της χρήσης των PFAS, που είναι βλαβερές για την υγεία, με επιπτώσεις στο ήπαρ, αύξηση της χοληστερίνης, μειωμένη ανοσολογική απόκριση και εμφάνιση διαφόρων ειδών καρκίνων. Οι ερευνητές θέλησαν να μετρήσουν τη μόλυνση των ψαριών του γλυκού νερού αναλύοντας 500 δείγματα τα οποία ελήφθησαν από τις λίμνες και τους ποταμούς των ΗΠΑ. Το μέσο ποσοστό μόλυνσης ήταν 9,5 μικρογραμμάρια ανά κιλό, σύμφωνα με τη μελέτη τους που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Environmental Research. Στο σύνολο των μολυσμένων δειγμάτων, τα τρία τέταρτα ήταν PFOS, ένας από τους πιο συνηθισμένους και πιο βλαβερούς ρυπαντές μεταξύ των χιλιάδων που αποτελούν τις PFAS. Το να φας ένα ψάρι του γλυκού νερού ισοδυναμεί με το να πίνεις επί ένα μήνα νερό μολυσμένο στο επίπεδο των 48 μερών PFOS ανά δισεκατομμύριο δισεκατομμυρίων. Το νερό θεωρείται πόσιμο αν δεν περιέχει περισσότερο από 0,2 μέρη PFOS ανά δισεκατομμύριο δισεκατομμυρίων, σύμφωνα με τη νέα σύσταση της αμερικανικής Υπηρεσίας Προστασίας του Περιβάλλοντος (EPA). Η αναλογία των PFAS, που διαπιστώνεται στα ψάρια του γλυκού νερού που αλιεύονται στη φύση, αποδείχθηκε 278 φορές πιο αυξημένη από αυτή που διαπιστώνεται στα ψάρια ιχυθοτροφείου που πωλούνται στο εμπόριο. «Δεν μπορώ πια να δω ένα ψάρι χωρίς να σκεφτώ πόσο μολυσμένο είναι από PFAS», είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Ντέιβιντ Άντριους, επιστήμονας της μη κυβερνητικής οργάνωσης Environmental Working Group που διεξήγαγε τη μελέτη, ο οποίος έχει μεγαλώσει ψαρεύοντας και τρώγοντας ψάρια.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία