Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Παρασκευή 27/1

Αποκαλύψεις Πομπέο

Ο νευρικός κλονισμός και η πόρτα του Ερντογάν που πήγε να σπάσει – Οργή στην Τουρκία



in.gr

Οργή προκαλεί την Τουρκία το βιβλίο του πρώην υπουργού Εξωτερικών Μάικ Πομπέο με τίτλο «Never Give an Inch: Fighting for the America I Love» το οποίο κυκλοφόρησε την Τρίτη και στο οποίο περιγράφονται από τον Πομπέο άγνωστα περιστατικά που αναδεικνύουν τη βαθιά δυσπιστία στις σχέσεις ΗΠΑ και Τουρκίας ενώ γίνονται αναφορές στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις και την κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο. Στο βιβλίο του ο Μάικ Πομπέο κάνει αναφορά στην επίσκεψή του στην Άγκυρα ως διευθυντής της CIA το 2017, ένα χρόνο μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, όπου ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τον ανάγκασε να δει ένα τρίωρο βίντεο που έθεσε –όπως λέει ο ίδιος- σε κίνδυνο την ψυχική του υγεία... Όταν το 2019 ο Πομπέο, αυτή τη φορά ως υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Τραμπ, επισκέφτηκε την Άγκυρα μαζί με τότε Αμερικανό αντιπρόεδρο Μάικ Πένς, έφτασε ένα βήμα από το να σπάσει την πόρτα της αίθουσας όπου γινόταν το τετ α τετ των Ερντογάν – Πενς. «Είχα αρχίσει να ανησυχώ ότι ο Ερντογάν είχε αναγκάσει τον Πενς να βλέπει το ίδιο τρίωρο βίντεο» αναφέρει ο Πομπέο στο βιβλίο του. Στη συνάντηση εκείνη σύμφωνα με τις περιγραφές του Μάικ Πομπέο, η αντιπροσωπεία των ΗΠΑ προσπαθούσε να πείσει τον Ερντογάν ότι οι ΗΠΑ δεν εμπλέκονταν στο πραξικόπημα. «Είχαμε ανοίξει χάρτες πάνω στο τραπέζι και τους δείχναμε ακριβώς τα σημεία στα οποία βρίσκονταν Αμερικανοί στρατιώτες». Ο Πομπέο περιγράφει και άλλα περιστατικά στα οποία αποτυπώνονται τα προβλήματα στις σχέσεις ΗΠΑ και Τουρκίας όπως ο θυμός του Ιμπραήμ Καλίν στο Λευκό Οίκο για τη στήριξη των Αμερικανών στους Κούρδους της Συρίας, αλλά και τα συνεχή τηλεφωνήματα του Ερντογάν στον Τραμπ όπου ο πρόεδρος της Τουρκίας ζητούσε μετ’ επιτάσεως την έκδοση του Γκιουλέν και γκρίνιαζε για την αμερικανική στήριξη στους Κούρδους. Παράλληλα ο Πομπέο αναφέρεται στις σχέσεις ΗΠΑ και Ελλάδας για την οποία λέει ότι «μια χώρα η οποία διολίσθαινε στον αντιαμερικανισμό τη δεκαετία του 70 σήμερα θεωρεί τις ΗΠΑ προτιμητέο σύμμαχο» και επισημαίνει τις δικές του ενέργειες και επαφές με τον Έλληνα πρωθυπουργό για να προχωρήσουν σχήματα στην Ανατολική Μεσόγειο όπως το «3+1» για την ενέργεια και τον τερματισμό των τουρκικών προκλήσεων στην περιοχή. Επιπλέον ο πρώην ΥΠΕΞ του Ντόναλντ Τραμπ κάνει αναφορά στη στενή προσωπική σχέση του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη φιλοξενία του στην Κρήτη επισημαίνοντας ότι «οι σχέσεις με έναν σύμμαχο (σ.σ. Ελλάδα) που διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στη ζωτικής σημασίας περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου είναι τώρα πιο ισχυρές από κάθε άλλη φορά από την εποχή του σχεδίου Μάρσαλ». Η τουρκική οργή για το βιβλίο του Μάικ Πομπέο εκφράστηκε από τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου ο οποίος κατηγόρησε τον Αμερικανό πρώην ΥΠΕΞ για αναλήθειες, ψεύδη και υπερβολές στα όσα λέει. Του καταλόγισε υποστήριξη στο πραξικόπημα και ενόχληση που το πραξικόπημα απέτυχε και επιτέθηκε στις ΗΠΑ λέγοντας πως αυτές ήταν που χάλασαν τις ισορροπίες στις σχέσεις με Ελλάδα και Κύπρο.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία