Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Πέμπτη 2/2

Aπίστευτο κι ομως αληθινό!

Ο πρωθυπουργός τής Ουγγαρίας θέλει τον Ερντογάν υποψήφιο για το ...Νόμπελ Ειρήνης!!!



AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr

H Ουγγαρία θα υποστηρίξει μία υποψηφιότητα του προέδρου της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν για το... Νόμπελ Ειρήνης, δήλωσε ο Ούγγρος υπουργός Εξωτερικών, Πέτερ Σιγιάρτο, προκαλώντας όπως ήταν επόμενο έντονες αντιδράσεις και οξύτατα σχόλια! Ο Σιγιάρτο προχώρησε σε αυτή την ανακοίνωση μόλις έναν μήνα από την απονομή των βραβείων και ενώ οι υποψηφιότητες για τα επόμενα θα ανοίξουν το καλοκαίρι. Σύμφωνα, λοιπόν, με τον Σιγιάρτο, η χώρα του οποίου είναι στον αφρό της ευρωπαϊκής δημοσιότητας ως η πιο αυταρχική και διεφθαρμένη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, «ο Ερντογάν πρέπει να προταθεί για το Νόμπελ Ειρήνης διότι οι μεσολαβητικές προσπάθειες της Τουρκίας με τη Ρωσία και την Ουκρανία είναι οι μόνες επιτυχείς, έως τώρα. Χάρη στις προσπάθειες του προέδρου Ερντογάν και του υπουργού Εξωτερικών (της Τουρκίας Μεβλούτ) Τσαβούσογλου επιτεύχθηκε η συμφωνία για τα σιτηρά. Ζητάμε από την Τουρκία να συνεχίσει τις μεσολαβητικές προσπάθειες… Σήμερα, δηλώνουμε μια πρωτοβουλία, η ουσία της οποίας είναι ότι ο Πρόεδρος Ερντογάν θα πρέπει να λάβει το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, καθώς η μόνη επιτυχημένη εμπειρία διαμεσολάβησης για την Ουκρανία συνδέεται με το όνομά του». Ο Σιγιάρτο υποδέχθηκε, μάλιστα, στη Βουδαπέστη τον Τούρκο ομόλογό του Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Οι σχέσεις των δύο χωρών είναι άριστες και η Ουγγαρία είναι η πιο φανατική φίλη της Τουρκίας στην ΕΕ. Στο ΝΑΤΟ οι δύο χώρες είναι οι μόνες που δεν έχουν κυρώσει την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας. Και ως προς τη Ρωσία ο πρωθυπουργός Ορμπάν και ο πρόεδρος Ερντογάν είναι από τους τακτικούς συνομιλητές του προέδρου Πούτιν. Οι ομοιότητες δεν περιορίζονται μόνον σε αυτές τις σχέσεις εξουσίας, αλλά και στον τρόπο άσκησης της εξουσίας. O Τσαβούσογλου είχε συνάντηση και με τον πρωθυπουργό της Ουγγαρίας, Βίκτορ Ορμπάν. Ο Ορμπάν δήλωσε ότι η Ουγγαρία έχει δεσμευτεί να αναπτύξει οικονομικές σχέσεις και θα καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να επιτύχει κύκλο εργασιών 6 δισεκατομμυρίων ευρώ στο ουγγρο-τουρκικό εμπόριο. Ο Ούγγρος πρωθυπουργός πρόσθεσε ότι «η Ευρώπη δεν μπορεί να είναι σταθερή και ασφαλής χωρίς μια σταθερή και ασφαλή Τουρκία. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να στηρίξει την Τουρκία στην αντιμετώπιση των προκλήσεων της μετανάστευσης», σύμφωνα με τον Ορμπάν.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία