 |
|
|  Kυριακή 5/2
Έπιασαν Ιταλό αρχιμαφιόζο στη Γαλλία
Τον έψαχναν 17 χρόνια, αυτός ήταν… σεφ και έφτιαχνε... πίτσες
iefimerida.gr
Ένας καταδικασμένος δολοφόνος της ιταλικής μαφίας που καταζητείτο από το 2006 συνελήφθη στη Γαλλία, έχοντας κρυφτεί σε κοινή θέα ως σεφ πίτσας για τουλάχιστον τρία χρόνια.
Η σύλληψη του Edgardo Greco στο Σεντ Ετιέν είναι η δεύτερη υψηλού προφίλ σύλληψη μαφιόζου από τις ιταλικές αρχές μέσα σε λίγες εβδομάδες.
Και οι δύο άνδρες καταζητούνταν για τη διάπραξη φρικτών δολοφονιών τη δεκαετία του 1990.
O Greco ήταν μέλος της μαφίας του οργανωμένου εγκλήματος 'Ndrangheta που κατάγεται από την περιοχή της Καλαβρίας στον βαθύ νότο της Ιταλίας.
Η 'Ndrangheta είναι σήμερα η ισχυρότερη μαφία στην Ιταλία και τα πλοκάμια της εκτείνονται σε όλη την Ευρώπη και τη Νότια Αμερική.
Ο 63χρονος Greco καταζητείτο για τη δολοφονία δύο αδελφών κατά τη διάρκεια ενός «μαφιόζικου πολέμου» μεταξύ δύο συμμοριών στις αρχές της δεκαετίας του 1990.
Οι Stefano και Giuseppe Bartolomeo ξυλοκοπήθηκαν μέχρι θανάτου σε ένα ιχθυοπωλείο στην πόλη Cosenza τον Ιανουάριο του 1991. Τα πτώματά τους δεν βρέθηκαν ποτέ και πιστεύεται ότι διαλύθηκαν σε οξύ.
Ο Greco ήταν μέλος μιας αντίπαλης συμμορίας και κατηγορήθηκε επίσης για την απόπειρα δολοφονίας ενός άλλου άνδρα αργότερα την ίδια χρονιά στην ίδια πόλη.
Όταν ένας δικαστής εξέδωσε ένταλμα σύλληψής του το 2006, ο Greco τράπηκε σε φυγή.
Οκτώ χρόνια αργότερα, εγκαταστάθηκε στη γαλλική πόλη Σεντ Ετιέν, νοτιοδυτικά της Λυών, αναλαμβάνοντας τελικά τη δουλειά του σεφ πίτσας σε ένα ιταλικό εστιατόριο.
Ο Greco απέκτησε νέα ταυτότητα και αυτοαποκαλείται Paolo Dimitrio. Μέχρι τότε του είχε επιβληθεί ποινή ισόβιας κάθειρξης στην Ιταλία και είχε εκδοθεί ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης.
Αλλά τον Ιούλιο του 2021 ήταν αρκετά σίγουρος για το νέο του ψευδώνυμο, ώστε εμφανίστηκε σε αφιέρωμα τοπικής εφημερίδας, μιλώντας για τις «τοπικές και σπιτικές συνταγές» του εστιατορίου του, όπως ραβιόλια, ριζότο και ταλιατέλες.
Ωστόσο, εξακολουθούσε να καταδιώκεται από τον εισαγγελέα κατά της μαφίας της Ιταλίας, τον Nicola Gratteri, ο οποίος έχει περάσει δεκαετίες για να αντιμετωπίσει την άνοδο της 'Ndrangheta.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
