 |
|
|  Τρίτη 14/2
Ιστορία αγάπης με 14χρονη Τουρκάλα
Ληστής από έρωτα 19 χρονος Ελληνας στη Λάρισα
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Η ιστορία ενός μεγάλου νεανικού έρωτα, που θα μπορούσε να γυριστεί ταινία, κατέληξε στα δικαστήρια. Ένας 22χρονος καταδικάστηκε χθες από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο τού Βόλου για ληστεία, ενώ είχε κατηγορηθεί και για την απαγωγή της 14χρονης φίλης του, τουρκικής καταγωγής. Ο 19χρονος, που έγινε ληστής για τον έρωτά του, καταδικάστηκε ερήμην σε 23 μήνες φυλάκιση με αναστολή, για αρπαγή ανηλίκου και οπλοφορία.
Τα δύο παιδιά Ελλήνων και Τούρκων μεταναστών γνωρίστηκαν στη Γερμανία το 2019 και αποφάσισαν να «κλεφτούν» αφού οι γονείς της 14χρονης ήταν κάθετα αντίθετοι με τον δεσμό. Η οικογένεια του 22χρονου σήμερα νεαρού είχε μεταναστεύσει για εργασία στη Γερμανία και αφού οι γονείς της φίλης του δεν του επέτρεπαν να την βλέπει, αποφάσισε να την «κλέψει». Η καταγωγή του νεαρού ηταν από τον Αμπελώνα της Λάρισας και το ζευγάρι βρήκε καταφύγιο στους παππούδες του 19χρονου τότε αγοριού. Χρήματα όμως δεν υπήρχαν για να ζήσουν και ο 19χρονος αποφάσισε να κάνει ληστεία….
Η υπόθεση του έρωτά τους αποκαλύφθηκε όταν αστυνομικοί συνέλαβαν τον 19χρονο για τη ληστεία σε ενεχυροδανειστήριο της Λάρισας και διαπίστωσαν ότι μαζί του διέμενε και η 14χρονη, την οποία έψαχνε η οικογένειά της και για την εξαφάνισή της είχε εκδοθεί και σχετικό σήμα από τις Γερμανικές αρχές.
«Μαζί για πάντα»
«Θα κάνω τα πάντα για σένα» φέρεται να της είπε εκείνος και µέρα µεσηµέρι, εµφανίστηκε ως πελάτης σε ενεχυροδανειστήριο της περιοχής του ∆ηµοτικού Ωδείου Λάρισας και ζήτησε να αφήσει έναν χρυσό σταυρό και να πάρει την αξία του σε χρήµατα.
∆εν είχε καλυµµένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, µιλούσε σπαστά ελληνικά, και µάλιστα έπιασε την κουβέντα µε την 38χρονη υπάλληλο, η οποία του ξεκαθάρισε από την αρχή ότι ο σταυρός είχε µικρή αξία.
Ο 20χρονος εξήγησε ότι χρειαζόταν τα χρήµατα, αλλά η υπάλληλος επέµενε ότι ήταν ευτελούς αξίας. Τότε ο δράστης έβγαλε από την τσέπη του ένα µαχαίρι και την απείλησε, ζητώντας όλα τα χρήµατα που υπήρχαν στο ταµείο.
Πήρε 2.115 ευρώ, καθώς και το βιβλίο καταχωρήσεων των συναλλαγών, πιστεύοντας πως έτσι θα έσβηνε τα ίχνη του. Ατάραχος, σαν να µην είχε συµβεί κάτι, έφυγε πεζή προς το κέντρο της Λάρισας και επέστρεψε στο σπίτι της γιαγιάς του, έχοντας µαζί του τα χρήµατα, το βιβλίο συναλλαγών και το µαχαίρι. Εκεί τον βρήκαν οι αστυνοµικοί και τον συνέλαβαν, αφού είχε προηγηθεί η καταγγελία της υπαλλήλου, που παρά το σοκ της συγκράτησε αρκετά στοιχεία. Μέσα στο σπίτι οι αστυνοµικοί βρήκαν τη 14χρονη, η οποία δεν καταλάβαινε τι συνέβαινε, έβαλε τα κλάµατα και ζητούσε να µπει στο περιπολικό.
Η ανήλικη αρνήθηκε επίμονα να εγκαταλείψει τον 20χρονο και να επιστρέψει στην οικογένειά της, ενώ όπως ανέφεραν αστυνομικοί ήταν τόσο ερωτευμένη που ζήτησε να τον ακολουθήσει και στο κρατητήριο όταν συνελήφθη...
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
