 |
|
|  Tρίτη 21/2
ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ
Φεστιβάλ ελληνικής μουσικής και χορού στην Αριζόνα
AΠΕ-ΜΠΕ
Μια μοναδική εμπειρία είχε την ευκαιρία να ζήσει το περασμένο τριήμερο η πρωτεύουσα της Πολιτείας της Αριζόνα, το Φοίνιξ. Περισσότεροι από 3.000 Έλληνες των δυτικών Πολιτειών των ΗΠΑ βρέθηκαν στην Αριζόνα και απέδειξαν πως οι νεότερες γενιές των ομογενών κρατούν στην ψυχή τους την αγάπη για τους παραδοσιακούς χορούς και τη μουσική από την πατρίδα. Επιβεβαίωσαν με τον καλύτερο τρόπο πως η μουσική και χορευτική παράδοση από την Κύθνο, την Κρήτη, την Ήπειρο, τον Πόντο και άλλες περιοχές της πατρίδας όχι μόνο δεν ξεθωριάζουν με τον χρόνο, αλλά μεταδίδονται στους νεότερους ακόμη πιο έντονα.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αμερικής έχει καταφέρει να εμπνεύσει σε χιλιάδες μικρά παιδιά και εφήβους το πάθος και την αγάπη για την ελληνική μουσική και τη χορευτική παράδοση. Η συμμετοχή χιλιάδων Ελλήνων και των παιδιών τους στο μεγαλύτερο φεστιβάλ ελληνικής μουσικής και χορού, το FDF, που διοργανώνει η Ορθόδοξη Εκκλησία και συγκεκριμένα η Μητρόπολη του Σαν Φρανσίσκο, αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Το FDF είναι το μεγαλύτερο μουσικό και χορευτικό φεστιβάλ των ΗΠΑ με χρώμα και ήχο ελληνικό και διοργανώνεται για 46 συναπτά χρόνια.
Τις τριήμερες εκδηλώσεις τίμησε με την παρουσία του ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος, ο οποίος απένειμε βραβεία σε παιδιά και νέους που διαγωνίστηκαν στο πλαίσιο του φεστιβάλ. Δήλωσε μάλιστα εντυπωσιασμένος με το πάθος και την αγάπη των παιδιών και των νέων για να μάθουν και να διαγωνιστούν στους παραδοσιακούς χορούς της πατρίδας. «Η παρουσία σας και ο αγώνας που κάνετε είναι ζωντανή μαρτυρία της Ελληνορθόδοξης ταυτότητάς σας», είπε προς όλους τους διαγωνιζόμενους και τους κάλεσε να είναι υπερήφανοι για τον εαυτό τους, όπως και ο ίδιος είναι υπερήφανος για την παρουσία τους στο Φεστιβάλ. «Όλοι μαζί βάλατε τα δυνατά σας και είστε όλοι πρωταθλητές. Με τη συμμετοχή σας επιβεβαιώνεται την πίστη σας και την αγάπη σας για την πατρίδα μας», είπε χαρακτηριστικά.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
