 |
|
|  Παρασκευή 24/2
Μεντβέντεφ
Η Ρωσία θα νικήσει, είναι έτοιμη να φθάσει μέχρι «τα σύνορα της Πολωνίας»
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Ο πρώην πρόεδρος της Ρωσίας Ντμίτρι Μεντβέντεφ δήλωσε σήμερα ότι ο μοναδικός τρόπος για να διασφαλίσει η Μόσχα εν τέλει μια ειρήνη διαρκείας με την Ουκρανία, είναι να προωθήσει τα δικά της σύνορα όσο το δυνατόν πιο μακριά.
Ο Μεντβέντεφ, που τώρα είναι αντιπρόεδρος του ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας, προέβλεψε σε μήνυμά του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι η ‘ειδική στρατιωτική επιχείρηση’ της Μόσχας, όπως τη χαρακτήρισε, θα λήξει με ρωσική νίκη και κάποιου είδους χαλαρής συμφωνίας.
«Θα πετύχουμε τη νίκη», έγραψε ο Μεντβέντεφ στο Telegram, διαβεβαιώνοντας ότι ο στόχος είναι να «απωθηθούν τα απειλητικά για τη χώρα σύνορα όσο το δυνατόν πιο μακριά, ακόμα κι αν πρόκειται για τα σύνορα της Πολωνίας».
Ο επικεφαλής του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας ανέφερε ακόμα πως τα κίνητρα των κύριων εχθρών της Ρωσίας είναι να αποδυναμώσουν τη χώρα όσο το δυνατόν περισσότερο, οπότε δεν ενδιαφέρονται για τον τερματισμό της σύγκρουσης, αλλά αργά ή γρήγορα η Δύση θα διαπραγματευτεί για την Ουκρανία και τότε θα υπάρξει κάποιου είδους συμφωνία, που δεν αφορά τα πραγματικά σύνορα.
«Τα κίνητρα των κύριων εχθρών της χώρας μας είναι προφανή: να αποδυναμώσουν τη Ρωσία όσο το δυνατόν περισσότερο, να μας ματώσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ως εκ τούτου, δεν ενδιαφέρονται για τον τερματισμό της σύγκρουσης», ανέφερε.
«Αλλά αργά ή γρήγορα, σύμφωνα με τους ιστορικούς νόμους, θα το κάνουν. Και τότε θα προκύψει κάποιου είδους συμφωνία. Φυσικά, χωρίς θεμελιώδεις συμφωνίες για τα πραγματικά σύνορα ή για ένα νέο Σύμφωνο του Ελσίνκι που θα διασφαλίζει την ασφάλεια στην Ευρώπη. Απλά κάποιο είδος συμφωνίας», συμπλήρωσε ο Μεντβέντεφ.
Όσο για τις διαπραγματεύσεις που θα γίνουν, ο Ρώσος πρώην πρωθυπουργός προέβλεψε πως θα είναι «δύσκολες και νευρικές», προσθέτοντας πως άλλοι είναι εκείνοι που θα αποφασίσουν για λογαριασμό του Ζελένσκι. «Αν φυσικά αυτός είναι ακόμα ζωντανός μέχρι τότε...» είπε.
Στο σημερινό του μήνυμα, ο Μεντβέντεφ χαρακτήρισε και πάλι την κυβέρνηση της Ουκρανίας «νεοναζιστική», που διαπράττει «γενοκτονία» κατά των ρωσόφωνων της Ουκρανίας, μία ρητορική που το Κρεμλίνο επιστρατεύει όποτε το χρειάζεται για να θυμίζει το πρόσχημα που χρησιμοποίησε αρχικά για την εισβολή στην Ουκρανία.
Πρέπει να «κονιορτοποιήσουμε τον νεοναζισμό. Για να μην χάνουμε αργότερα τον χρόνο μας καταδιώκοντας τις συμμορίες αυτές στα ρωσικά δάση», έγραψε με παραστατικότητα στο Telegram.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
