 |
|
|  Πέμπτη 5/3
----------------------------------------
Αφγανιστάν
----------------------------------------
Μια ομάδα ανδρών παραγματοποίησε πορεία στην Καμπούλ φορώντας μπούρκες ζητώντας περισσότερα δικαιώματα για τις γυναίκες
----------------------------------------
ΚΑΜΠΟΥΛ.-(Ξένα Πρακτορεία)
Μια ομάδα Αφγανών ανδρών πραγματοποίησε πορεία σήμερα στην Καμπούλ φορώντας μπούρκες με στόχο να προσελκύσουν την προσοχή της κοινής γνώμης στη θέση και στα δικαιώματα των γυναικών στο Αφγανιστάν.
Οι Ταλιμπάν, που έχουν υιοθετήσει μια ακραία εκδοχή του σουνιτικού ισλάμ, ανάγκασαν τις γυναίκες να φορούν μπούρκες δημοσίως όταν κατέλαβαν την εξουσία στο Αφγανιστάν τη δεκαετία του 1990. Όμως πλέον αυξάνονται οι ανησυχίες στη χώρα και στους εταίρους της ότι οι πρόοδοι που σημειώθηκαν στον τομέα των δικαιωμάτων των γυναικών μετά τη διεθνή επέμβαση υπό τις ΗΠΑ για την εκδίωξη των Ταλιμπάν έχουν αρχίσει να υποχωρούν.
Οι διαδηλωτές, που συνδέονται με μια ομάδα που αποκαλείται Αφγανοί Εθελοντές για την Ειρήνη, δήλωσαν ότι διοργάνωσαν την πορεία ενόψει της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας που γιορτάζεται στις 8 Μαρτίου.
«Οι αρχές μας θα γιορτάσουν την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας σε μεγάλα ξενοδοχεία, όμως εμείς θέλαμε να βγάλουμε τους εορτασμούς στον δρόμο», δήλωσε ο ακτιβιστής Μπασίρ, 29 ετών. «Ένας από τους καλύτερους τρόπους να κατανοήσουμε πώς νιώθουν οι γυναίκες είναι να βγούμε στον δρόμο φορώντας μπούρκα», πρόσθεσε.
Η μπούρκα καλύπτει όλο το σώμα και το κεφάλι της γυναίκας, με μόνο ένα υφασμάτινο «παράθυρο» μπροστά από τα μάτια, ώστε να μπορεί να βλέπει. Αν και σύμβολο του τρόπου που οι Ταλιμπάν αντιμετωπίζουν τις γυναίκες, η μπούρκα εξακολουθεί να είναι συνηθισμένο θέαμα σε πολλές περιοχές του Αφγανιστάν.
Κάποιοι από τους περίπου 20 άνδρες που συμμετείχαν στην πορεία είπαν ότι όταν φορούσαν τη μπούρκα αισθάνονταν «σαν να ήταν φυλακή». Κρατούσαν πανό που έγραφαν: «ισότητα» και «Μην λέτε στις γυναίκες τι να φορούν, καλύψτε τα μάτια σας».
Η πορεία τους προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
