 |
|
|  Τρίτη 7/3
Η UNICEF ηχεί συναγερμό
Eγκυες και νέες μητέρες υποσιτίζονται σε 12 χώρες
AΠΕ-ΜΠΕ
Οι έγκυες και οι νέες μητέρες που θηλάζουν ενώ πάσχουν από οξύ υποσιτισμό αυξήθηκαν κατά 25% από το 2020 σε 12 χώρες οι οποίες βρίσκονται στο «επίκεντρο» της παγκόσμιας διατροφικής κρίσης, προειδοποίησε χθες Δευτέρα η UNICEF, υπογραμμίζοντας τις καταστροφικές συνέπειες για τα παιδιά τους.
Έκθεσή της, βασισμένη στην ανάλυση δεδομένων για την ανεπάρκεια σωματικού βάρους και την αναιμία σε σχεδόν όλες τις χώρες, υπολογίζει ότι πάνω από ένα δισεκατομμύριο γυναίκες και έφηβες σε παγκόσμια κλίμακα υφίστανται είτε υποσιτισμό ή ανεπαρκή διατροφή, που οδηγεί σε έλλειψη σωματικού βάρους και μικρό ύψος, έλλειψη απαραίτητων μικροθρεπτικών συστατικών και αναιμία. Στην πλειονότητά τους, στις φτωχότερες χώρες.
Η νότια Ασία και η υποσαχάρια Αφρική συγκεντρώνουν το 68% των γυναικών και των εφήβων που έχουν ανεπαρκές βάρος και το 60% αυτών που πάσχουν από αναιμία.
Οι διατροφικές ανεπάρκειες πλήττουν τις ίδιες τις γυναίκες και ακόμα πιο πολύ τα παιδιά τους, υπογραμμίζει το Ταμείο των Ηνωμένων Εθνών για την Παιδική Ηλικία, σύμφωνα με το οποίο ο υποσιτισμός και η ανεπαρκής διατροφή «περνούν από γενιά σε γενιά».
Ο υποσιτισμός αυξάνει τον κίνδυνο της νεογνικής θνησιμότητας, αλλά βλάπτει επίσης «την ανάπτυξη του εμβρύου», προκαλώντας «επιπτώσεις διαρκείας στη διατροφή, στην ανάπτυξη και στη μάθηση των παιδιών, καθώς και στη μελλοντική δυνατότητά τους να καλύψουν τις ανάγκες τους».
«Σε παγκόσμια κλίμακα, 51 εκατομμύρια παιδιά κάτω των 2 ετών παρουσιάζουν καθυστέρηση ανάπτυξης. Εκτιμάμε ότι σε σχεδόν τις μισές από αυτές τις περιπτώσεις, αυτή σημειώνεται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και τους πρώτους έξι μήνες της ζωής, όταν η διατροφή του παιδιού εξαρτάται απόλυτα από τη μητέρα του», τονίζεται στο κείμενο, που δίνει ιδιαίτερη έμφαση στις έγκυες και στις θηλάζουσες.
Η UNICEF εκτιμά πως από το 2020 ως το 2022, ο αριθμός των εγκύων και των θηλαζουσών που υφίστανται οξύ υποσιτισμό αυξήθηκε κατά 25%, από τα 5,5 στα 6,9 εκατομμύρια, σε 12 χώρες αντιμέτωπες με διατροφική κρίση (Αφγανιστάν, Μπουρκίνα Φάσο, Αιθιοπία, Κένυα, Μαλί, Νίγηρας, Νιγηρία, Σομαλία, Σουδάν, Νότιο Σουδάν, Τσαντ, Υεμένη).
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
